Czakry – Energetyczne Centra w Ciele Człowieka
„Najpierw była energia, potem materia.” - mawiał uczony Nikola Tesla na temat którego wiele jest tajemniczych historii, a to dlatego, że zmarł w ciągle niewyjaśnionych okolicznościach jak wielu samotnych badaczy tajemnic przyrody. Dziś już bezsprzecznie wiadomo (udowadnia to fizyka Einsteina, zasada równoważności masy i energii), że wszystko co nas otacza jest energią. Również nasze ciało na najbardziej elementarnym poziomie to zbiór rozwibrowanych cząsteczek. Aby móc w pełni wykorzystać swój potencjał kreacji czyli tworzenia oraz cieszyć się zdrowiem i dobrostanem, energia krążąca w ciele powinna być zharmonizowana, ale mowa o witalnej energii, o bioenergii w Jodze znanej jako Pranah, w qigong jako Qi (Chi, Czi). Najwięcej skupia się jej w centrach energetycznych zwanych w spolszczeniu czakrami, poprawniej ćakrami - i to o nich właśnie jest ten wprowadzający w temat tekst.
Pierwsze wzmianki o czakrach, a właściwie ćakrach, znajdziemy w Wedach, świętych księgach aryjskiej tradycji hinduizmu czyli aryjskiej Indii, Bharaty. W Upaniszadach pochodzących z VIII–III wieku p.e.ch. czakry/ćakry opisywane są bardzo obrazowo jako kwiaty lotosu o określonej liczbie płatów (i ich odpowiednim ułożeniu, co jest bardzo ważne). Ponadto ten klasyczny tekst wspomina o energii czy mocy Kundalini, która przedstawiana jest jako zwinięty w kłębek wąż śpiący u podstawy kręgosłupa, a poruszanie energii czyli Pranah (m.in. poprzez praktykę odpowiednich bandhas i mudr oraz medytacji) sprawia, że uśpiony wąż pnie się w górę, a ostatecznym celem jego wędrówki jest dotarcie do najwyższej ćakry i osiągnięcie stanu samadhi czyli oświecenia Duszy (Dźiwah).
 |
| System głównych Ćakr w zdłuż pionowej osi Suszumny |
Starożytna, ponad 500-letnia książka Sat-Chakra-Nirupama opisuje ćakry jako centra świadomości oraz wiry materii (wirującą w stanie energetycznym materię), a pochodząca z X wieku Padaka-Pancaka zawiera opisy ośrodków energetycznych oraz odpowiednich dla nich praktyk Jogi. Tłumaczenie oraz komentarz do obu tekstów znaleźć można w dziele autorstwa sir Johna Georga Woodroffe’a (pseud. Arthur Avalon) pt. "Siła węża: tajemnice jogi tantrycznej i śakti" z 1919 roku. Dr Hiroshi Motoyama w swoich badaniach mających na celu „zmierzyć niemierzalne” opracował "specjalny przyrząd" do badania ćakr, a wyniki swoich doświadczeń opisał w książce „Teorie czakr”, chociaż Joga wyraźnie stwierdza, że materialne podejście do ćakr nie jest odpowiednie, gdyż są to organy Duszy, Dźiwah, a nie ciała. Współcześnie znaleźć można bardzo wiele opracowań na temat ośodków energetycznych w ciele eterycznym i duchowym, można polecić książkę autorstwa Judith Anodea pt. „Joga czakralna. Esencja ćwiczeń Wschodu” jako dostępną w księgarniach, ale z paroma zastrzeżeniami jak kiepska jakość transliteracji i jednak słaba znajomość ćakr od strony Jogi. Niestety, bardzo mało jest publikacji, głównie wewnętrzne dla klubów Laja lub Radża Jogi, w których ćakry są właściwie umiejscowione, przedstawione, a do tego poprawnie ułożone mają płatki.
Energia czyli Pranah w Ciele Eterycznym
Najłatwiej poczuć energię w małych ćakrach zlokalizowanych we wnętrzu dłoni, z których bioenergia rozchodzi się do palców dłoni. Aby to zrobić, wyciągnij luźno nieomal wyprostowane w łokciach ręce przed siebie, wnętrze jednej dłoni skieruj w górę, a drugiej w dół i zacznij bardzo energicznie zaciskać i rozwierać pięści. Wykonuj te ruchy w szybkim tempie na pełnym zakresie do momentu, aż poczujesz zmęczenie dłoni. Następnie skieruj wnętrza dłoni do siebie i w skupieniu zacznij je do siebie bardzo powoli przybliżać. Zwykle najdalej po kilku próbach udaje się poczuć delikatne pole energetyczne, które przypomina wir, magnetyczne wrażenia odpychania i przyciągania albo coś w rodzaju przepływu strumienia wody. To jeden z przykładów manifestacji bioenergii czyli prany, która stale krąży w ludzkim ciele, w sumie w ciele energetycznym znanym w Jodze jako Linga Śarira lub Prana-Maya-Mana-Kośa. Oprócz mniejszych ćakr rozmieszczonych na całym ciele, w najbardziej podstawowej klasyfikacji wyróżnia się siedem głównych centrów energetycznych, sześć wzdłuż pionowej osi tułowia i głowy, po jego wewnętrznej stronie patrząc na kręgosłup, a siódma jest dość wysoko ponad głową, na odległość wysoko ku górze wyciągniętych rąk w obszarze złączonych nad głową dłoni. Mamy pięć ćakr żywiołów, od dołu tułowia do podstawy szyi, szóstą, magiczną ćakrę Trzeciego Oka w głowie na poziomie brwi ponad linią oczu oraz jako siódmą ćakrę tysiąca płatków na wyciągnięcie rąk w górę ponad głową.
