Magiczna Tantra - Nauka o Wyzwoleniu Duchowym

Magiczna Tantra - Nauka o Wyzwoleniu Duchowym Dusz Ludzkich 

Magiczna Tantra znana jest także jako Tantra Joga, Akarszana Tantra, Mohana Tantra. Mohanatantra, w zapisie devanagari: मोहनतन्त्र lub po prostu Mohana, Mohana-Śaktam odnosi się do jednej z dwudziestu trzech Vāma-Tantram, należących do działu Śāktāgama (lub Śāktatantram) tradycji Agama Tantry. Śaktagamy reprezentują mądrość przekazaną Iśwarze przez Devi i przekazują ideę, że wielbienie Śakti jest środkiem do osiągnięcia Wyzwolenia, tak Vairagyam jak ostatecznie Kaivalyam czy Kevalam. Według Pratiṣṭhā-lakṣaṇa-samuccaya z Vairocana, Śāktatantry są podzielone na cztery części, a Mohana-Tantram należy do klasy Vāma. Mohana oznacza praktykę inkantancji i inwokacji, praktyki jednoczenia się z jogicznymi i śaktyjskimi, tantrycznymi formami bóstw i duchów natury, dezorientowanie i oszałamie wrogów w praktyce magii wojennej, wszelkie czary i uroki oraz klątwy w praktyce tak zwanej magii ochonnej czy obronnej. Mohana Tantram to prawdziwy szamanizm z Indii! Mohana Tantram kultywowane jest jako szamanizm od czasów WIelkiego Mistrza Króla Himalajów, na Zachodzie najczęściej zwanego Mistrzem Moryah lub Mistrzem El Morya, El Maestro. Mohana Tantram oryginalnie pochodzi z okolic, które współcześnie są pograniczem Tybetu, Indii, Hindukuszu, Kaszmiru, Pamiru, Ałtaju oraz Pakistanu i Afganistanu. Magia Mohana Tantry znana jest z historii o mistrzach magach i joginach szamanach, którzy energizowali praną kije, którymi wojownicy rzucali w przeciwników na dawnych wojnach, aby skutecznie oszołomić, czasowo sparaliżować wroga. Z Mohana Tantry pochodzą oryginalnie popularne nauki o Mocy Przyciągania, o Prawie Atrakcji, które powoduje, że wszystko czego człowiek potrzebuje zostaje do jego życia cudownie przyciągnięte... 

1. Ludzie są najbardziej rozwiniętymi istotami pośród zwierząt, ssaków żyjących na Ziemi. Posiadają wyraźnie odzwierciedloną świadomość i to stawia ich ponad zwierzętami. Żadne inne istoty nie posiadają takiego wyrazistego poczucia świadomości. Ludzie przy pomocy świadomości potrafią rozróżniać dobro i zło, dzięki świadomości potrafią również poradzić sobie z wieloma problemami. Nikt nie lubi żyć w niedoli i cierpieniu, zwłaszcza ludzie, których świadomość potrafi znaleźć sposoby ulżenia tym cierpieniom. Życie bez smutku i cierpienia jest życiem szczęśliwym i błogim, tego właśnie pragną ludzie. Każdy człowiek  poszukuje szczęścia, błogości i zadowolenia. Prawdziwą naturą ludzi jest poszukiwanie szczęścia, zadowolenia, rozkoszy, błogości. Teraz zobaczmy co mogą ludzie robić, praktycznie, aby osiągnąć szczęście, co wytrwałym i gorliwym w dążeniu zawsze się to udaje. Tantra, uważana czasem z system Magii Wschodu, daje praktyczne odpowiedzi, chociaż faktycznie magia (Abhićara) jest jedynie jednym z wielu fakultetów całej Tantry, podobnie jak arytmetyka jest częścią całej matematyki. Tantra składa się z wielu części, z metod Prawej (Dakshina) i Lewej (Vama) ręki czy z fakultetów Białej, Czerwonej (purpurowej) i Czarnej (Indygo) Tantry. Kaula-Marga jako droga środkowa uważana jest za najbardziej syntetyczną i zrównoważoną, a w istocie Tantra jest Całością i trzeba przyjmować całą naukę, a nie jakiś mały fragmencik, aby osiągnąć dobre rezultaty w postaci duchowego Przebudzenia! 

Magiczna Śakti Tantra - Praktyka Grupowa z Dewi

2. Tantra jest oryginalną duchową wiedzą pochodzącą z Indii i Himalajów, z Hindukuszu i z Pamiru, przynajmniej sprzed 7-9 czy 12 tysięcy lat. W istocie najstarsze teksty nauk Tantry pochodzą sprzed 15-17 tysięcy lat. Odnosimy się jednak do najlepiej udokumentowanej w faktach historycznych inkarnacji Sadashiva, a te zdarzają się średnio co 3 tysiące lat. Pochodzące z sanskrytu słowo "Tan" oznacza "rozszerzenie", "ekspansja", a "tra" to "uwolnienie", “wyzwolenie". Tantra to praktyka, która uwzniośla ludzkie istoty i wyzwala, zbawia poprzez proces, w którym ich umysły rozszerzają się i rozprzestrzeniają. Prowadzi ludzi od niedoskonałości ku doskonałości, od prymitywności do subtelności, od więzów do wyzwolenia. Tantra jest nauką intuicyjną mającą na celu urzeczywistnienie nieskończonej świadomości, a medytacja jest jej kluczową praktyką. W medytacji próbujesz skoncentrować swój umysł na idei nieskończonego i wszechobecnego. Ostatecznie rozwijasz "silny intelekt" oraz "intuicję": bezpośrednią ponadświadomą wiedzę.

3. Nauki Jogi i Tantry Laya Margi oparte są na systemie Jogatantry, którego twórcą, a raczej odnowicielem około 7-9 lat p.e.ch. był Sadashiva Yogeśvara. "Tantra" dosłownie oznacza: "to, co wyzwala z mroku". Techniki Tantry poprzez rozwój świadomości stopniowo uwalniają od fizycznych, psychicznych i pseudoduchowych (mentalnych) więzów. Idee i praktyki Tantra Jogi zainspirowały niezliczoną ilość ludzi do osiągnięcia samorealizacji być może również dlatego, iż nie popierają żadnej ślepej wiary, mrocznych czy sekciarskich doktryn religijnych, bezmyślnych rytuałów czy dogmatów. Tantra kieruje się subiektywnym podejściem, jednocześnie pozostając zdolną do przystosowania się do zmiennej rzeczywistości. Tantry możesz nauczyć się tylko poprzez swoje osobiste praktyki i związek z Guru oraz Wspólnotą Drogi, Tantra polega w 99% na praktyce i tylko w 1% opiera się na filozofii. Sztuka chińskich taoistów wywodzi się w istocie z indyjskiej Tantry, a ściślej jest północną szkołą tantrycznej alchemii i magii obszaru Himalajów!

4. Rozwój nauki Tantry przeplatał się z rozwojem wyższej duchowej cywilizacji w starożytnych Indiach i Himalajach. W czasach, kiedy Tantra pojawiła się, jako ważna odnowa duchowa, Indie przeżywały okres dla nich przełomowy. Od północnego wschodu, ze stepów środkowej Azji zaczęli wkraczać na teren kraju nomadowie zwani Arianami (Aryan). Oni sami nazywali Indie Bharata Varsha (kraj, który karmi i rozwija ludzi). Pomimo, że plemiona Arian były wojownikami-nomadami, pomiędzy nimi żyło wielu mędrców nazywanych Rishi (Ryszi). To właśnie Arjanie (Arjowie) zaczęli nauczać o szukaniu podstawowych odpowiedzi dotyczących pochodzenia i przeznaczenia wszechświata oraz człowieka. Cywilizacje Mohendżodaro i kultura Harappy w obszarze obecnego Pakistanu (Indii Zachodnich) to ważne obszary występowania typowej kultury tantrycznej! 

CZAKRY - Centra Energetyczne Człowieka

Czakry – Energetyczne Centra w Ciele Człowieka 

„Najpierw była energia, potem materia.” - mawiał uczony Nikola Tesla na temat którego wiele jest tajemniczych historii, a to dlatego, że zmarł w ciągle niewyjaśnionych okolicznościach jak wielu samotnych badaczy tajemnic przyrody. Dziś już bezsprzecznie wiadomo (udowadnia to fizyka Einsteina, zasada równoważności masy i energii), że wszystko co nas otacza jest energią. Również nasze ciało na najbardziej elementarnym poziomie to zbiór rozwibrowanych cząsteczek. Aby móc w pełni wykorzystać swój potencjał kreacji czyli tworzenia oraz cieszyć się zdrowiem i dobrostanem, energia krążąca w ciele powinna być zharmonizowana, ale mowa o witalnej energii, o bioenergii w Jodze znanej jako Pranah, w qigong jako Qi (Chi, Czi). Najwięcej skupia się jej w centrach energetycznych zwanych w spolszczeniu czakrami, poprawniej ćakrami - i to o nich właśnie jest ten wprowadzający w temat tekst. 

Pierwsze wzmianki o czakrach, a właściwie ćakrach, znajdziemy w Wedach, świętych księgach aryjskiej tradycji hinduizmu czyli aryjskiej Indii, Bharaty. W Upaniszadach pochodzących z VIII–III wieku p.e.ch. czakry/ćakry opisywane są bardzo obrazowo jako kwiaty lotosu o określonej liczbie płatów (i ich odpowiednim ułożeniu, co jest bardzo ważne). Ponadto ten klasyczny tekst wspomina o energii czy mocy Kundalini, która przedstawiana jest jako zwinięty w kłębek wąż śpiący u podstawy kręgosłupa, a poruszanie energii czyli Pranah (m.in. poprzez praktykę odpowiednich bandhas i mudr oraz medytacji) sprawia, że uśpiony wąż pnie się w górę, a ostatecznym celem jego wędrówki jest dotarcie do najwyższej ćakry i osiągnięcie stanu samadhi czyli oświecenia Duszy (Dźiwah). 

System głównych Ćakr w zdłuż pionowej osi Suszumny

Starożytna, ponad 500-letnia książka Sat-Chakra-Nirupama opisuje ćakry jako centra świadomości oraz wiry materii (wirującą w stanie energetycznym materię), a pochodząca z X wieku Padaka-Pancaka zawiera opisy ośrodków energetycznych oraz odpowiednich dla nich praktyk Jogi. Tłumaczenie oraz komentarz do obu tekstów znaleźć można w dziele autorstwa sir Johna Georga Woodroffe’a (pseud. Arthur Avalon) pt. "Siła węża: tajemnice jogi tantrycznej i śakti" z 1919 roku. Dr Hiroshi Motoyama w swoich badaniach mających na celu „zmierzyć niemierzalne” opracował "specjalny przyrząd" do badania ćakr, a wyniki swoich doświadczeń opisał w książce „Teorie czakr”, chociaż Joga wyraźnie stwierdza, że materialne podejście do ćakr nie jest odpowiednie, gdyż są to organy Duszy, Dźiwah, a nie ciała. Współcześnie znaleźć można bardzo wiele opracowań na temat ośodków energetycznych w ciele eterycznym i duchowym, można polecić książkę autorstwa Judith Anodea pt. „Joga czakralna. Esencja ćwiczeń Wschodu” jako dostępną w księgarniach, ale z paroma zastrzeżeniami jak kiepska jakość transliteracji i jednak słaba znajomość ćakr od strony Jogi. Niestety, bardzo mało jest publikacji, głównie wewnętrzne dla klubów Laja lub Radża Jogi, w których ćakry są właściwie umiejscowione, przedstawione, a do tego poprawnie ułożone mają płatki. 

Energia czyli Pranah w Ciele Eterycznym 

Najłatwiej poczuć energię w małych ćakrach zlokalizowanych we wnętrzu dłoni, z których bioenergia rozchodzi się do palców dłoni. Aby to zrobić, wyciągnij luźno nieomal wyprostowane w łokciach ręce przed siebie, wnętrze jednej dłoni skieruj w górę, a drugiej w dół i zacznij bardzo energicznie zaciskać i rozwierać pięści. Wykonuj te ruchy w szybkim tempie na pełnym zakresie do momentu, aż poczujesz zmęczenie dłoni. Następnie skieruj wnętrza dłoni do siebie i w skupieniu zacznij je do siebie bardzo powoli przybliżać. Zwykle najdalej po kilku próbach udaje się poczuć delikatne pole energetyczne, które przypomina wir, magnetyczne wrażenia odpychania i przyciągania albo coś w rodzaju przepływu strumienia wody. To jeden z przykładów manifestacji bioenergii czyli prany, która stale krąży w ludzkim ciele, w sumie w ciele energetycznym znanym w Jodze jako Linga Śarira lub Prana-Maya-Mana-Kośa. Oprócz mniejszych ćakr rozmieszczonych na całym ciele, w najbardziej podstawowej klasyfikacji wyróżnia się siedem głównych centrów energetycznych, sześć wzdłuż pionowej osi tułowia i głowy, po jego wewnętrznej stronie patrząc na kręgosłup, a siódma jest dość wysoko ponad głową, na odległość wysoko ku górze wyciągniętych rąk w obszarze złączonych nad głową dłoni. Mamy pięć ćakr żywiołów, od dołu tułowia do podstawy szyi, szóstą, magiczną ćakrę Trzeciego Oka w głowie na poziomie brwi ponad linią oczu oraz jako siódmą ćakrę tysiąca płatków na wyciągnięcie rąk w górę ponad głową. 

Radża Joga - Królewska Ścieżka

Radża Joga - Stara Ścieżka Królów Mędrców

Radża joga (dewanagari राज योग , ang. Raja Yoga, królewska joga) - rodzaj jogi, określana jako królewska z uwagi na zaawansowane praktyki medytacyjne (samadhi) i mentalne (praca z świadomością, procesem myślowym, intuicją). Współcześnie jest ona często, choć zupełnie niesłusznie, utożsamiania z ośmiostopniową astanga jogą lub ujmowana jako system obejmujący fragmenty nauczania Ryszi Patańdźalego (część 2 i 3 księgi Jogasutr ). O tym, że Radża jJoga jest odmienna od nauczania zawartego w Jogasutrach naucza w książce Joga B.K.S. Iyengar, myląc się i wykazując swoją niekompetencję w dziedzinie jogi. Wielu współczesnych guru naucza technik powiązanych z Radża Jogą, ale są to zwykle tylko wybrane elementy. Kto nie odnalazł odpowiedniego guru (mistrza jogi) i nie podjął tradycyjnej inicjacji w Radża Jogę, ten na pewno nie ma nic wspólnego z Królewską Ścieżką Jogi, a co najwyżej z przygotowaniem do podjęcia ścieżki Jogi. Całe Jogasutry odnoszą się do kilku rodzajów praktyki Jogi, w tym do czterech podstawowych, głównych ścieżek: mantra jogi, hatha jogi, laja jogi i radża jogi. W Radża Jodze tradycyjnej, bardzo często ogólną, podstawową praktyką dla wszystkich kandydujących oraz inicjowanych adeptów/-tek jest dogłębna praktyka Gayatri Mantry (Gajatri) oraz palenie rytualnych wedyjskich Ogni, Agni, w szczególności Havan (Havana) czy Agnihotra/Jadźńa. Oprócz tego są praktyki medytacyjne z oglądaniem wschodów i zachodów Słońca czyli starożytne metody Surya Kriya (spolszcz. Surja Krija). 

Radźa Joga - Światło Medytacji 

Radża Joga (rAdźa jogah, raaadźa joga) jest 12-to stopniowym systemem praktyk rozwoju duchowego, gdzie tytularnie Ryszi (Rishi) są poziomem dziewiątym nauki i praktyki duchowej. Trzy pierwsze stopnie inicjacyjne to:

 * Karma Joga

 * Bhakti Joga

 * Dźńana Joga

Podjęcie praktyki Radża Jogi to nauczenie się swobodnego siedzenia w medytacyjnej pozycji lotosu, padmasana, w której dokonywany jest inicjacyjny przekaz Królewskiej Jogi, począwszy już od pierwszej lekcji. Bez zdolności praktykowania w pozycji lotosu nie ma mowy o podjęciu praktyki Ścieżki Królewskich Joginów. 

Raja Yoga, w spolszczeniu Radża Joga - nazywana królewską jogą, królewską ścieżką jest połączeniem wiedzy i praktyki prowadzących duszę do odzyskania zwierzchnictwa nad umysłem, intelektem i cechami charakteru, a w konsekwencji do zwierzchnictwa nad materią. Esencja Raja Yogi jest prosta. Człowiek jest duszą, Puruszą. Bóg jest Najwyższą Duszą, ParamaPuruszą. Najwyższa Dusza (Bóg), dusze ludzkie i materia są wiecznymi energiami. Wchodzą w interakcje tworząc cyklicznie powtarzającą się sztukę życia, która rozgrywa się na ziemi. Sztuka ma cztery "akty": złoty (krta, satya), srebrny (treta), miedziany (dwapara) i żelazny (kali). We wszechświecie przejawia się zasada trójdzielności. Trzy poziomy to: świat bezcielesny (dom dusz), rejon subtelny (kamamanas) i świat materialny (fizyczny kosmos). Dusze ludzkie przybywają na ziemię w kolejności i biorą udział w sztuce życia, przechodząc przez trzy stany: sato, rajo, tamo (czysty, mieszany, nieczysty). Pod koniec ostatniego aktu do ziemskiej sztuki wkracza bezpośrednio Najwyższa Dusza i poprzez ciało człowieka daje wiedzę i dokonuje odnowy świata w trzech aktach czy dramatach Boga Śiva: stworzenia (Brahma-Śiva), utrzymania (Vishnu-Śiva), zniszczenia (Shankara, Rudra-Śiva). 

Pojęcie Joga

Zrozumienie czym jest Yogah (spolszcz. joga) wymaga zarówno poznania jej historii, jak i bardzo różnorodnych metod. Joga to wszechstronny system rozwoju człowieka - joga pomaga osiągnąć zarówno lepsze zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Joga rozwija wiarę w siebie, odwagę, wewnętrzny spokój, a także życzliwość do otaczającego świata. Słowo "Joga" przetłumaczyć można jako powściągnięcie świadomości, zjednoczenie, jedność, unia, pojednanie. Jako mówi słynny tekst "Joga-sutry": yogah cittavrtti nirodhah - "Joga jest to powściągnięcie zjawisk świadomości". Mówiąc, że joga jest powściągnięciem świadomości mamy na myśli, że joga oznacza zapanowaniem zarówno nad swoim ciałem, jak i nad swoim umysłem (nad swoimi myślami). Na zaawansowanym stopniu praktyki joga oznacza przebywanie w stanie wewnętrznej ciszy, w której okryte zostaje światło ostatecznej świadomości. 

Praktyka Medytacji - Dhjana Joga - Przewodnik

Praktyka Medytacji - Dhjana Joga – Przewodnik Praktyki Dhjanam 

Joga dhjana (lub „technika medytacji dhjany”) jest siódmą gałęzią, siódmą grupą ćwiczeń klasycznej prawdziwej Jogi i podstawową dyscypliną w tradycji brahmańskiej, hinduistycznej i dźainijskiej i buddyjskiej. Być może słyszaliśmy o Dhjanie (dhyAnam) na zajęciach Jogi, jeśli oczywiście byliśmy w klubie, który jako taki poziom bliski Jodze trzyma, bo kluby firnesowe masowo wypaczają Jogę i prowadzą szkodliwe fitnesy oszukańczo podszywając się po praktykowanie Jogi. Niestety często Dhjana jest całkiem źle nauczana, bo kiepscy instruktorzy po AWF-ach oraz tandetnych kursach zawodowych, którzy nigdy nie uczyli się od prawdziwego Guru, nie mają pojęcia o praktykowaniu Dharany (ćwiczenia skupienia i koncentrowania) oraz Dhjany (medytowania i kontemplacji) w Jodze. Pewna organizacja zapytywała w ankietach fanów na Facebooku, jak ich instruktor Jogi wyjaśnił Dhyanę. Czterdzieści trzy procent powiedziało, że powiedziano im, że dhjana joga to po prostu tylko inne określenie medytacji czy rozmyślania. Niestety, jest to błędna stereotypowa odpowiedź nieuka, wskazująca, że instruktor/ka nie ma bladego nawet pojęcia na temat Dhjany w Jodze. Od takich instruktorów/instruktorek cuchnących obrzydliwie fitnesem i AWF-em, którzy nie mają pojęcia o choćby jednej z Ośmiu Grup Praktyk Jogi - trzymamy się z daleka, bo to oszuści użyawający złośliwie i szkodliwie szyldu Jogi do podszywania się pod Jogę ze swoimi fitnesowymi wygłupami gimnastycznymi, zwykle o szkodliwej na dłuższą metę prowenencji. 

Dhjanam - Medytowanie w Pozycji Lotosu

Po pierwsze, tak naprawdę nie ma czegoś takiego jak „tylko medytacja”. Aby to zilustrować, spójrz na przewodnik po najlepszych medytacjach Jogi. Chociaż Dhjana Joga jest podobna do medytacji, a zwłaszcza do techniki medytacji Samatha, jest bardziej wyjątkowa niż większość ludzi zdaje sobie sprawę. National Institute of Health mówi: „Słowo [Dhyana] jest zwykle tłumaczone jako medytacja, oznaczająca stan trwałego spokoju. [Ale Dhyana wymaga] Yama, Niyama, Asana, Pranayama, Pratyahara i Dharana też.” Dhyana, siódma gałąź Ośmiu Gup Ćwiczeń wedle Jogi Maharyszi Patańdźali i Upaniszad, zdefiniowana w Joga Sutrach, to wyjątkowa praktyka, która przynosi znaczące korzyści. Jest to jedna z części najbardziej zaawansowanej metody, medytacji Samyama. Biorąc pod uwagę siłę tej metody, będziesz chcieć się jej właściwie nauczyć - jeśli oczywiście chcesz praktykować Jogę, a nie ćwiczyć jakiś szkodliwy gimnastyczno-fitnesowy szajs i udawać złośliwie, że ćwiczysz Jogę. Wśród tych problemów autentyczności praktyki Jogi, trzeba pamiętać, że słowa polskie czy angielskie na jakie tłumaczone są oryginalne pojęcia z Jogi, nie zawsze oddają istotę tego, co przekazuje oryginalne pojęcie. Polskie czy nawet łacińskie słowo medytacja, bardziej pasuje do początkowych, wstępnych ćwiczeń dharany lub nawet satkaram, gdzie uczymy się dopiero skupiać na obiekcie czy przedmiocie służącym nam do medytowania, opisujemy sobie i wyobrażamy ów przedmiot czy obiekt. Dhjana to bardzo silny i głęboki krok w kierunku doświadczania tego co wewnętrzne, duchowe, wzniosłe jeśli o ideały chodzi, zatem już trudno znaleźć dobre słowo tłumaczące oryginał sanskrycki w językach zachodnich. Stąd konieczność używania wielu terminów sanskryckich, zwyczajnie, z powodu braku dobrych analogów, a analiza dogłębna znaczenia jakie niesie słowo dhjana tylko nas w tym całkowicie upewni, że nie ma nauki ani praktyki Jogi bez sanskrytu. 

Weźmy najprostsze słowo jak "padma", potocznie znaczące lotos, tak kwiat lotosu jak i pozycję, a właściwie stan utrzymywania pozycji w której dhjaną jest kwiat lotosu (potocznie ćakram). Nazwa pozycji nadaje też tematykę do medytacji czyli do Dharany (skupiania) oraz do Dhjany (kontemplacji w głębokim sensie), skupienia aż do fuzji z świetlistą barwą i kształtem kwiatu lotosowego, oczywiście jeszcze o zadanej dla praktyki liczbie i ułożeniu płatków. Nie ma zatem pozycji padma-asanam, jeśli nie ma odpowiedniego ułożenia ciała i odpowiedniego skupienia w kwiecie lotosu aż do stanu Dhjany jaką jest dosłownie "bycie lotosem", kwiatem lotosu. Instrukcja praktyki jest w samym słowie, a do tego asana oznacza i pozycję Siedzenia czy Osadzenia, ale też oddychanie świeżością i energią praniczną barwy kwiatu lotosu z jakim się utożsamiamy Siedząc w pozycji znanej jako Padma-Asana. Oczywiście, jakby ktoś nie wiedział, mamy w ciele sześć głównych lotosów, a ponad głową jeden wielki, tysiącpłatkowy (sahasrara), o odpowiedniej konstrukcji jaka jest opisem do medytacji właśnie, a ściślej do praktykowania dhjany, dwadzieścia wieńców po pięćdziesiąt płatków. Podstawowym lotosem jest jak wiadomo u dołu tułowia czteropłatkowa muladhara padma, a w głowie dwupłatkowa adźńa padma (z ang. ajna). Obraz kwiatu lotosu, miejsce w ciele do skupiania i pozycja ciała do porządnego uformowania tworzy całość praktyki, nierozerwalną całość - dla kultywowania Dhjany. Nieuk fitesowy czy AWF-owski, oczywiście najczęściej nawet nie kojarzy dobrze terminologii i jej znaczeń używanych w kontekście autentycznej Jogi i będzie wciskać swoje wynurzenia o układaniu poszczególnych mięśni na poduszce jak i bez poduszki czy wałka do medytacji i razem z tymi swoimi wałkami i klockami zawsze będzie wałem i klocem oszukującym ludzi bzdetami mięśniologicznymi wciskanymi obłudnie i kłamliwie pod szyldem Jogi, a o wizualizowaniu odpowiednich dla stadium praktyki lotosów nie tyle zapomni ile nawet nie raczy się w swej ciemnocie nauczyć. A przecież nawet podręczniki Hatha Jogi wymieniają nazwy głębokich stanów medytacyjnych jakie się osiąga dokładnie w konwencji praktyki z kolejnymi lotosami (ćakrami) czyli dhjanami w padma-asanie. Mamy zatem opisane i jak, i co praktykować, a nawet to jakie będą owoce końcowe dhjany w lotosie. 

Padma - kwiat lotosu, w szczególności ma taką cechę, że zamyka swoje płatki wieczorem, a otwiera rano, kiedy pojawia się świt, co pokazuje rytm funkcjonowania osoby praktykującej dhjanę oraz utrzymującą praktykę lotosową, padma-asanam. Otwierając się zaczyna taki lotos pokazywać swoją barwę czyli aurę oraz wydzielać bardziej intensywny zapach, a kiedy zamyka płatki po zachodzie słońca o zmierzchu, chowa swoje kolory i barwy, osłabia aż do zaniku swój zapach. Zatem w dzień dla światła słonecznego jest otwarty, pachnie pięknie i pokazuje cudowne kolory, a na noc, w tym dla światła księżycowego, zamyka się, przestaje wydzielać zapach i jaśnieć swoimi kolorami. Taki jest rytm pracy dusz kultywujących prawdziwą Jogę oraz jogiczną dhjanę. Ktoś chce rzeczywiście nauczyć się praktykować Jogę, powinien sobie tę lekcję padma-asany dobrze przyswoić, może tak od razu z głęboką, silnie utrwalającą koncentracją i umożliwiającą głębsze zrozumienie medytacją.