Magiczna Tantra - Nauka o Wyzwoleniu Duchowym

Magiczna Tantra - Nauka o Wyzwoleniu Duchowym Dusz Ludzkich 

Magiczna Tantra znana jest także jako Tantra Joga, Akarszana Tantra, Mohana Tantra. Mohanatantra, w zapisie devanagari: मोहनतन्त्र lub po prostu Mohana, Mohana-Śaktam odnosi się do jednej z dwudziestu trzech Vāma-Tantram, należących do działu Śāktāgama (lub Śāktatantram) tradycji Agama Tantry. Śaktagamy reprezentują mądrość przekazaną Iśwarze przez Devi i przekazują ideę, że wielbienie Śakti jest środkiem do osiągnięcia Wyzwolenia, tak Vairagyam jak ostatecznie Kaivalyam czy Kevalam. Według Pratiṣṭhā-lakṣaṇa-samuccaya z Vairocana, Śāktatantry są podzielone na cztery części, a Mohana-Tantram należy do klasy Vāma. Mohana oznacza praktykę inkantancji i inwokacji, praktyki jednoczenia się z jogicznymi i śaktyjskimi, tantrycznymi formami bóstw i duchów natury, dezorientowanie i oszałamie wrogów w praktyce magii wojennej, wszelkie czary i uroki oraz klątwy w praktyce tak zwanej magii ochonnej czy obronnej. Mohana Tantram to prawdziwy szamanizm z Indii! Mohana Tantram kultywowane jest jako szamanizm od czasów WIelkiego Mistrza Króla Himalajów, na Zachodzie najczęściej zwanego Mistrzem Moryah lub Mistrzem El Morya, El Maestro. Mohana Tantram oryginalnie pochodzi z okolic, które współcześnie są pograniczem Tybetu, Indii, Hindukuszu, Kaszmiru, Pamiru, Ałtaju oraz Pakistanu i Afganistanu. Magia Mohana Tantry znana jest z historii o mistrzach magach i joginach szamanach, którzy energizowali praną kije, którymi wojownicy rzucali w przeciwników na dawnych wojnach, aby skutecznie oszołomić, czasowo sparaliżować wroga. Z Mohana Tantry pochodzą oryginalnie popularne nauki o Mocy Przyciągania, o Prawie Atrakcji, które powoduje, że wszystko czego człowiek potrzebuje zostaje do jego życia cudownie przyciągnięte... 

1. Ludzie są najbardziej rozwiniętymi istotami pośród zwierząt, ssaków żyjących na Ziemi. Posiadają wyraźnie odzwierciedloną świadomość i to stawia ich ponad zwierzętami. Żadne inne istoty nie posiadają takiego wyrazistego poczucia świadomości. Ludzie przy pomocy świadomości potrafią rozróżniać dobro i zło, dzięki świadomości potrafią również poradzić sobie z wieloma problemami. Nikt nie lubi żyć w niedoli i cierpieniu, zwłaszcza ludzie, których świadomość potrafi znaleźć sposoby ulżenia tym cierpieniom. Życie bez smutku i cierpienia jest życiem szczęśliwym i błogim, tego właśnie pragną ludzie. Każdy człowiek  poszukuje szczęścia, błogości i zadowolenia. Prawdziwą naturą ludzi jest poszukiwanie szczęścia, zadowolenia, rozkoszy, błogości. Teraz zobaczmy co mogą ludzie robić, praktycznie, aby osiągnąć szczęście, co wytrwałym i gorliwym w dążeniu zawsze się to udaje. Tantra, uważana czasem z system Magii Wschodu, daje praktyczne odpowiedzi, chociaż faktycznie magia (Abhićara) jest jedynie jednym z wielu fakultetów całej Tantry, podobnie jak arytmetyka jest częścią całej matematyki. Tantra składa się z wielu części, z metod Prawej (Dakshina) i Lewej (Vama) ręki czy z fakultetów Białej, Czerwonej (purpurowej) i Czarnej (Indygo) Tantry. Kaula-Marga jako droga środkowa uważana jest za najbardziej syntetyczną i zrównoważoną, a w istocie Tantra jest Całością i trzeba przyjmować całą naukę, a nie jakiś mały fragmencik, aby osiągnąć dobre rezultaty w postaci duchowego Przebudzenia! 

Magiczna Śakti Tantra - Praktyka Grupowa z Dewi

2. Tantra jest oryginalną duchową wiedzą pochodzącą z Indii i Himalajów, z Hindukuszu i z Pamiru, przynajmniej sprzed 7-9 czy 12 tysięcy lat. W istocie najstarsze teksty nauk Tantry pochodzą sprzed 15-17 tysięcy lat. Odnosimy się jednak do najlepiej udokumentowanej w faktach historycznych inkarnacji Sadashiva, a te zdarzają się średnio co 3 tysiące lat. Pochodzące z sanskrytu słowo "Tan" oznacza "rozszerzenie", "ekspansja", a "tra" to "uwolnienie", “wyzwolenie". Tantra to praktyka, która uwzniośla ludzkie istoty i wyzwala, zbawia poprzez proces, w którym ich umysły rozszerzają się i rozprzestrzeniają. Prowadzi ludzi od niedoskonałości ku doskonałości, od prymitywności do subtelności, od więzów do wyzwolenia. Tantra jest nauką intuicyjną mającą na celu urzeczywistnienie nieskończonej świadomości, a medytacja jest jej kluczową praktyką. W medytacji próbujesz skoncentrować swój umysł na idei nieskończonego i wszechobecnego. Ostatecznie rozwijasz "silny intelekt" oraz "intuicję": bezpośrednią ponadświadomą wiedzę.

3. Nauki Jogi i Tantry Laya Margi oparte są na systemie Jogatantry, którego twórcą, a raczej odnowicielem około 7-9 lat p.e.ch. był Sadashiva Yogeśvara. "Tantra" dosłownie oznacza: "to, co wyzwala z mroku". Techniki Tantry poprzez rozwój świadomości stopniowo uwalniają od fizycznych, psychicznych i pseudoduchowych (mentalnych) więzów. Idee i praktyki Tantra Jogi zainspirowały niezliczoną ilość ludzi do osiągnięcia samorealizacji być może również dlatego, iż nie popierają żadnej ślepej wiary, mrocznych czy sekciarskich doktryn religijnych, bezmyślnych rytuałów czy dogmatów. Tantra kieruje się subiektywnym podejściem, jednocześnie pozostając zdolną do przystosowania się do zmiennej rzeczywistości. Tantry możesz nauczyć się tylko poprzez swoje osobiste praktyki i związek z Guru oraz Wspólnotą Drogi, Tantra polega w 99% na praktyce i tylko w 1% opiera się na filozofii. Sztuka chińskich taoistów wywodzi się w istocie z indyjskiej Tantry, a ściślej jest północną szkołą tantrycznej alchemii i magii obszaru Himalajów!

4. Rozwój nauki Tantry przeplatał się z rozwojem wyższej duchowej cywilizacji w starożytnych Indiach i Himalajach. W czasach, kiedy Tantra pojawiła się, jako ważna odnowa duchowa, Indie przeżywały okres dla nich przełomowy. Od północnego wschodu, ze stepów środkowej Azji zaczęli wkraczać na teren kraju nomadowie zwani Arianami (Aryan). Oni sami nazywali Indie Bharata Varsha (kraj, który karmi i rozwija ludzi). Pomimo, że plemiona Arian były wojownikami-nomadami, pomiędzy nimi żyło wielu mędrców nazywanych Rishi (Ryszi). To właśnie Arjanie (Arjowie) zaczęli nauczać o szukaniu podstawowych odpowiedzi dotyczących pochodzenia i przeznaczenia wszechświata oraz człowieka. Cywilizacje Mohendżodaro i kultura Harappy w obszarze obecnego Pakistanu (Indii Zachodnich) to ważne obszary występowania typowej kultury tantrycznej! 

CZAKRY - Centra Energetyczne Człowieka

Czakry – Energetyczne Centra w Ciele Człowieka 

„Najpierw była energia, potem materia.” - mawiał uczony Nikola Tesla na temat którego wiele jest tajemniczych historii, a to dlatego, że zmarł w ciągle niewyjaśnionych okolicznościach jak wielu samotnych badaczy tajemnic przyrody. Dziś już bezsprzecznie wiadomo (udowadnia to fizyka Einsteina, zasada równoważności masy i energii), że wszystko co nas otacza jest energią. Również nasze ciało na najbardziej elementarnym poziomie to zbiór rozwibrowanych cząsteczek. Aby móc w pełni wykorzystać swój potencjał kreacji czyli tworzenia oraz cieszyć się zdrowiem i dobrostanem, energia krążąca w ciele powinna być zharmonizowana, ale mowa o witalnej energii, o bioenergii w Jodze znanej jako Pranah, w qigong jako Qi (Chi, Czi). Najwięcej skupia się jej w centrach energetycznych zwanych w spolszczeniu czakrami, poprawniej ćakrami - i to o nich właśnie jest ten wprowadzający w temat tekst. 

Pierwsze wzmianki o czakrach, a właściwie ćakrach, znajdziemy w Wedach, świętych księgach aryjskiej tradycji hinduizmu czyli aryjskiej Indii, Bharaty. W Upaniszadach pochodzących z VIII–III wieku p.e.ch. czakry/ćakry opisywane są bardzo obrazowo jako kwiaty lotosu o określonej liczbie płatów (i ich odpowiednim ułożeniu, co jest bardzo ważne). Ponadto ten klasyczny tekst wspomina o energii czy mocy Kundalini, która przedstawiana jest jako zwinięty w kłębek wąż śpiący u podstawy kręgosłupa, a poruszanie energii czyli Pranah (m.in. poprzez praktykę odpowiednich bandhas i mudr oraz medytacji) sprawia, że uśpiony wąż pnie się w górę, a ostatecznym celem jego wędrówki jest dotarcie do najwyższej ćakry i osiągnięcie stanu samadhi czyli oświecenia Duszy (Dźiwah). 

System głównych Ćakr w zdłuż pionowej osi Suszumny

Starożytna, ponad 500-letnia książka Sat-Chakra-Nirupama opisuje ćakry jako centra świadomości oraz wiry materii (wirującą w stanie energetycznym materię), a pochodząca z X wieku Padaka-Pancaka zawiera opisy ośrodków energetycznych oraz odpowiednich dla nich praktyk Jogi. Tłumaczenie oraz komentarz do obu tekstów znaleźć można w dziele autorstwa sir Johna Georga Woodroffe’a (pseud. Arthur Avalon) pt. "Siła węża: tajemnice jogi tantrycznej i śakti" z 1919 roku. Dr Hiroshi Motoyama w swoich badaniach mających na celu „zmierzyć niemierzalne” opracował "specjalny przyrząd" do badania ćakr, a wyniki swoich doświadczeń opisał w książce „Teorie czakr”, chociaż Joga wyraźnie stwierdza, że materialne podejście do ćakr nie jest odpowiednie, gdyż są to organy Duszy, Dźiwah, a nie ciała. Współcześnie znaleźć można bardzo wiele opracowań na temat ośodków energetycznych w ciele eterycznym i duchowym, można polecić książkę autorstwa Judith Anodea pt. „Joga czakralna. Esencja ćwiczeń Wschodu” jako dostępną w księgarniach, ale z paroma zastrzeżeniami jak kiepska jakość transliteracji i jednak słaba znajomość ćakr od strony Jogi. Niestety, bardzo mało jest publikacji, głównie wewnętrzne dla klubów Laja lub Radża Jogi, w których ćakry są właściwie umiejscowione, przedstawione, a do tego poprawnie ułożone mają płatki. 

Energia czyli Pranah w Ciele Eterycznym 

Najłatwiej poczuć energię w małych ćakrach zlokalizowanych we wnętrzu dłoni, z których bioenergia rozchodzi się do palców dłoni. Aby to zrobić, wyciągnij luźno nieomal wyprostowane w łokciach ręce przed siebie, wnętrze jednej dłoni skieruj w górę, a drugiej w dół i zacznij bardzo energicznie zaciskać i rozwierać pięści. Wykonuj te ruchy w szybkim tempie na pełnym zakresie do momentu, aż poczujesz zmęczenie dłoni. Następnie skieruj wnętrza dłoni do siebie i w skupieniu zacznij je do siebie bardzo powoli przybliżać. Zwykle najdalej po kilku próbach udaje się poczuć delikatne pole energetyczne, które przypomina wir, magnetyczne wrażenia odpychania i przyciągania albo coś w rodzaju przepływu strumienia wody. To jeden z przykładów manifestacji bioenergii czyli prany, która stale krąży w ludzkim ciele, w sumie w ciele energetycznym znanym w Jodze jako Linga Śarira lub Prana-Maya-Mana-Kośa. Oprócz mniejszych ćakr rozmieszczonych na całym ciele, w najbardziej podstawowej klasyfikacji wyróżnia się siedem głównych centrów energetycznych, sześć wzdłuż pionowej osi tułowia i głowy, po jego wewnętrznej stronie patrząc na kręgosłup, a siódma jest dość wysoko ponad głową, na odległość wysoko ku górze wyciągniętych rąk w obszarze złączonych nad głową dłoni. Mamy pięć ćakr żywiołów, od dołu tułowia do podstawy szyi, szóstą, magiczną ćakrę Trzeciego Oka w głowie na poziomie brwi ponad linią oczu oraz jako siódmą ćakrę tysiąca płatków na wyciągnięcie rąk w górę ponad głową. 

Radża Joga - Królewska Ścieżka

Radża Joga - Stara Ścieżka Królów Mędrców

Radża joga (dewanagari राज योग , ang. Raja Yoga, królewska joga) - rodzaj jogi, określana jako królewska z uwagi na zaawansowane praktyki medytacyjne (samadhi) i mentalne (praca z świadomością, procesem myślowym, intuicją). Współcześnie jest ona często, choć zupełnie niesłusznie, utożsamiania z ośmiostopniową astanga jogą lub ujmowana jako system obejmujący fragmenty nauczania Ryszi Patańdźalego (część 2 i 3 księgi Jogasutr ). O tym, że Radża jJoga jest odmienna od nauczania zawartego w Jogasutrach naucza w książce Joga B.K.S. Iyengar, myląc się i wykazując swoją niekompetencję w dziedzinie jogi. Wielu współczesnych guru naucza technik powiązanych z Radża Jogą, ale są to zwykle tylko wybrane elementy. Kto nie odnalazł odpowiedniego guru (mistrza jogi) i nie podjął tradycyjnej inicjacji w Radża Jogę, ten na pewno nie ma nic wspólnego z Królewską Ścieżką Jogi, a co najwyżej z przygotowaniem do podjęcia ścieżki Jogi. Całe Jogasutry odnoszą się do kilku rodzajów praktyki Jogi, w tym do czterech podstawowych, głównych ścieżek: mantra jogi, hatha jogi, laja jogi i radża jogi. W Radża Jodze tradycyjnej, bardzo często ogólną, podstawową praktyką dla wszystkich kandydujących oraz inicjowanych adeptów/-tek jest dogłębna praktyka Gayatri Mantry (Gajatri) oraz palenie rytualnych wedyjskich Ogni, Agni, w szczególności Havan (Havana) czy Agnihotra/Jadźńa. Oprócz tego są praktyki medytacyjne z oglądaniem wschodów i zachodów Słońca czyli starożytne metody Surya Kriya (spolszcz. Surja Krija). 

Radźa Joga - Światło Medytacji 

Radża Joga (rAdźa jogah, raaadźa joga) jest 12-to stopniowym systemem praktyk rozwoju duchowego, gdzie tytularnie Ryszi (Rishi) są poziomem dziewiątym nauki i praktyki duchowej. Trzy pierwsze stopnie inicjacyjne to:

 * Karma Joga

 * Bhakti Joga

 * Dźńana Joga

Podjęcie praktyki Radża Jogi to nauczenie się swobodnego siedzenia w medytacyjnej pozycji lotosu, padmasana, w której dokonywany jest inicjacyjny przekaz Królewskiej Jogi, począwszy już od pierwszej lekcji. Bez zdolności praktykowania w pozycji lotosu nie ma mowy o podjęciu praktyki Ścieżki Królewskich Joginów. 

Raja Yoga, w spolszczeniu Radża Joga - nazywana królewską jogą, królewską ścieżką jest połączeniem wiedzy i praktyki prowadzących duszę do odzyskania zwierzchnictwa nad umysłem, intelektem i cechami charakteru, a w konsekwencji do zwierzchnictwa nad materią. Esencja Raja Yogi jest prosta. Człowiek jest duszą, Puruszą. Bóg jest Najwyższą Duszą, ParamaPuruszą. Najwyższa Dusza (Bóg), dusze ludzkie i materia są wiecznymi energiami. Wchodzą w interakcje tworząc cyklicznie powtarzającą się sztukę życia, która rozgrywa się na ziemi. Sztuka ma cztery "akty": złoty (krta, satya), srebrny (treta), miedziany (dwapara) i żelazny (kali). We wszechświecie przejawia się zasada trójdzielności. Trzy poziomy to: świat bezcielesny (dom dusz), rejon subtelny (kamamanas) i świat materialny (fizyczny kosmos). Dusze ludzkie przybywają na ziemię w kolejności i biorą udział w sztuce życia, przechodząc przez trzy stany: sato, rajo, tamo (czysty, mieszany, nieczysty). Pod koniec ostatniego aktu do ziemskiej sztuki wkracza bezpośrednio Najwyższa Dusza i poprzez ciało człowieka daje wiedzę i dokonuje odnowy świata w trzech aktach czy dramatach Boga Śiva: stworzenia (Brahma-Śiva), utrzymania (Vishnu-Śiva), zniszczenia (Shankara, Rudra-Śiva). 

Pojęcie Joga

Zrozumienie czym jest Yogah (spolszcz. joga) wymaga zarówno poznania jej historii, jak i bardzo różnorodnych metod. Joga to wszechstronny system rozwoju człowieka - joga pomaga osiągnąć zarówno lepsze zdrowie fizyczne, jak i psychiczne. Joga rozwija wiarę w siebie, odwagę, wewnętrzny spokój, a także życzliwość do otaczającego świata. Słowo "Joga" przetłumaczyć można jako powściągnięcie świadomości, zjednoczenie, jedność, unia, pojednanie. Jako mówi słynny tekst "Joga-sutry": yogah cittavrtti nirodhah - "Joga jest to powściągnięcie zjawisk świadomości". Mówiąc, że joga jest powściągnięciem świadomości mamy na myśli, że joga oznacza zapanowaniem zarówno nad swoim ciałem, jak i nad swoim umysłem (nad swoimi myślami). Na zaawansowanym stopniu praktyki joga oznacza przebywanie w stanie wewnętrznej ciszy, w której okryte zostaje światło ostatecznej świadomości. 

Praktyka Medytacji - Dhjana Joga - Przewodnik

Praktyka Medytacji - Dhjana Joga – Przewodnik Praktyki Dhjanam 

Joga dhjana (lub „technika medytacji dhjany”) jest siódmą gałęzią, siódmą grupą ćwiczeń klasycznej prawdziwej Jogi i podstawową dyscypliną w tradycji brahmańskiej, hinduistycznej i dźainijskiej i buddyjskiej. Być może słyszaliśmy o Dhjanie (dhyAnam) na zajęciach Jogi, jeśli oczywiście byliśmy w klubie, który jako taki poziom bliski Jodze trzyma, bo kluby firnesowe masowo wypaczają Jogę i prowadzą szkodliwe fitnesy oszukańczo podszywając się po praktykowanie Jogi. Niestety często Dhjana jest całkiem źle nauczana, bo kiepscy instruktorzy po AWF-ach oraz tandetnych kursach zawodowych, którzy nigdy nie uczyli się od prawdziwego Guru, nie mają pojęcia o praktykowaniu Dharany (ćwiczenia skupienia i koncentrowania) oraz Dhjany (medytowania i kontemplacji) w Jodze. Pewna organizacja zapytywała w ankietach fanów na Facebooku, jak ich instruktor Jogi wyjaśnił Dhyanę. Czterdzieści trzy procent powiedziało, że powiedziano im, że dhjana joga to po prostu tylko inne określenie medytacji czy rozmyślania. Niestety, jest to błędna stereotypowa odpowiedź nieuka, wskazująca, że instruktor/ka nie ma bladego nawet pojęcia na temat Dhjany w Jodze. Od takich instruktorów/instruktorek cuchnących obrzydliwie fitnesem i AWF-em, którzy nie mają pojęcia o choćby jednej z Ośmiu Grup Praktyk Jogi - trzymamy się z daleka, bo to oszuści użyawający złośliwie i szkodliwie szyldu Jogi do podszywania się pod Jogę ze swoimi fitnesowymi wygłupami gimnastycznymi, zwykle o szkodliwej na dłuższą metę prowenencji. 

Dhjanam - Medytowanie w Pozycji Lotosu

Po pierwsze, tak naprawdę nie ma czegoś takiego jak „tylko medytacja”. Aby to zilustrować, spójrz na przewodnik po najlepszych medytacjach Jogi. Chociaż Dhjana Joga jest podobna do medytacji, a zwłaszcza do techniki medytacji Samatha, jest bardziej wyjątkowa niż większość ludzi zdaje sobie sprawę. National Institute of Health mówi: „Słowo [Dhyana] jest zwykle tłumaczone jako medytacja, oznaczająca stan trwałego spokoju. [Ale Dhyana wymaga] Yama, Niyama, Asana, Pranayama, Pratyahara i Dharana też.” Dhyana, siódma gałąź Ośmiu Gup Ćwiczeń wedle Jogi Maharyszi Patańdźali i Upaniszad, zdefiniowana w Joga Sutrach, to wyjątkowa praktyka, która przynosi znaczące korzyści. Jest to jedna z części najbardziej zaawansowanej metody, medytacji Samyama. Biorąc pod uwagę siłę tej metody, będziesz chcieć się jej właściwie nauczyć - jeśli oczywiście chcesz praktykować Jogę, a nie ćwiczyć jakiś szkodliwy gimnastyczno-fitnesowy szajs i udawać złośliwie, że ćwiczysz Jogę. Wśród tych problemów autentyczności praktyki Jogi, trzeba pamiętać, że słowa polskie czy angielskie na jakie tłumaczone są oryginalne pojęcia z Jogi, nie zawsze oddają istotę tego, co przekazuje oryginalne pojęcie. Polskie czy nawet łacińskie słowo medytacja, bardziej pasuje do początkowych, wstępnych ćwiczeń dharany lub nawet satkaram, gdzie uczymy się dopiero skupiać na obiekcie czy przedmiocie służącym nam do medytowania, opisujemy sobie i wyobrażamy ów przedmiot czy obiekt. Dhjana to bardzo silny i głęboki krok w kierunku doświadczania tego co wewnętrzne, duchowe, wzniosłe jeśli o ideały chodzi, zatem już trudno znaleźć dobre słowo tłumaczące oryginał sanskrycki w językach zachodnich. Stąd konieczność używania wielu terminów sanskryckich, zwyczajnie, z powodu braku dobrych analogów, a analiza dogłębna znaczenia jakie niesie słowo dhjana tylko nas w tym całkowicie upewni, że nie ma nauki ani praktyki Jogi bez sanskrytu. 

Weźmy najprostsze słowo jak "padma", potocznie znaczące lotos, tak kwiat lotosu jak i pozycję, a właściwie stan utrzymywania pozycji w której dhjaną jest kwiat lotosu (potocznie ćakram). Nazwa pozycji nadaje też tematykę do medytacji czyli do Dharany (skupiania) oraz do Dhjany (kontemplacji w głębokim sensie), skupienia aż do fuzji z świetlistą barwą i kształtem kwiatu lotosowego, oczywiście jeszcze o zadanej dla praktyki liczbie i ułożeniu płatków. Nie ma zatem pozycji padma-asanam, jeśli nie ma odpowiedniego ułożenia ciała i odpowiedniego skupienia w kwiecie lotosu aż do stanu Dhjany jaką jest dosłownie "bycie lotosem", kwiatem lotosu. Instrukcja praktyki jest w samym słowie, a do tego asana oznacza i pozycję Siedzenia czy Osadzenia, ale też oddychanie świeżością i energią praniczną barwy kwiatu lotosu z jakim się utożsamiamy Siedząc w pozycji znanej jako Padma-Asana. Oczywiście, jakby ktoś nie wiedział, mamy w ciele sześć głównych lotosów, a ponad głową jeden wielki, tysiącpłatkowy (sahasrara), o odpowiedniej konstrukcji jaka jest opisem do medytacji właśnie, a ściślej do praktykowania dhjany, dwadzieścia wieńców po pięćdziesiąt płatków. Podstawowym lotosem jest jak wiadomo u dołu tułowia czteropłatkowa muladhara padma, a w głowie dwupłatkowa adźńa padma (z ang. ajna). Obraz kwiatu lotosu, miejsce w ciele do skupiania i pozycja ciała do porządnego uformowania tworzy całość praktyki, nierozerwalną całość - dla kultywowania Dhjany. Nieuk fitesowy czy AWF-owski, oczywiście najczęściej nawet nie kojarzy dobrze terminologii i jej znaczeń używanych w kontekście autentycznej Jogi i będzie wciskać swoje wynurzenia o układaniu poszczególnych mięśni na poduszce jak i bez poduszki czy wałka do medytacji i razem z tymi swoimi wałkami i klockami zawsze będzie wałem i klocem oszukującym ludzi bzdetami mięśniologicznymi wciskanymi obłudnie i kłamliwie pod szyldem Jogi, a o wizualizowaniu odpowiednich dla stadium praktyki lotosów nie tyle zapomni ile nawet nie raczy się w swej ciemnocie nauczyć. A przecież nawet podręczniki Hatha Jogi wymieniają nazwy głębokich stanów medytacyjnych jakie się osiąga dokładnie w konwencji praktyki z kolejnymi lotosami (ćakrami) czyli dhjanami w padma-asanie. Mamy zatem opisane i jak, i co praktykować, a nawet to jakie będą owoce końcowe dhjany w lotosie. 

Padma - kwiat lotosu, w szczególności ma taką cechę, że zamyka swoje płatki wieczorem, a otwiera rano, kiedy pojawia się świt, co pokazuje rytm funkcjonowania osoby praktykującej dhjanę oraz utrzymującą praktykę lotosową, padma-asanam. Otwierając się zaczyna taki lotos pokazywać swoją barwę czyli aurę oraz wydzielać bardziej intensywny zapach, a kiedy zamyka płatki po zachodzie słońca o zmierzchu, chowa swoje kolory i barwy, osłabia aż do zaniku swój zapach. Zatem w dzień dla światła słonecznego jest otwarty, pachnie pięknie i pokazuje cudowne kolory, a na noc, w tym dla światła księżycowego, zamyka się, przestaje wydzielać zapach i jaśnieć swoimi kolorami. Taki jest rytm pracy dusz kultywujących prawdziwą Jogę oraz jogiczną dhjanę. Ktoś chce rzeczywiście nauczyć się praktykować Jogę, powinien sobie tę lekcję padma-asany dobrze przyswoić, może tak od razu z głęboką, silnie utrwalającą koncentracją i umożliwiającą głębsze zrozumienie medytacją. 

Laya Kriya - Pierwowzór Holotropii i Rebirthingu

Laya Kriya - Pierwowzór Holotropii, Rebirthingu i Regresji 

Laja (Laya, Layah) oznacza pochłanianie, roztapianie lub rozpuszczanie wszelkich uciążliwości i negatywności, uwalnianie od przeszkód i trudności poprzez rozpuszczanie karmana oraz spalanie zalążków przyczyn w zbiorniku sanskar. Często zwana jogą medytacyjnego wchłonięcia lub jogą zaabsorbowania, jogą pochłonięcia uciążliwości niższej natury przez wyższe boskie siły duchowe... 

Laja Krija (ang. Laya Kriya, Layakriya, Atma-Laya-Kriyah), to technika polegająca na wprowadzeniu się w stan Pratjahara - przeglądu życia i zdarzeń umożliwiający dotarcie do ukrytych pokładów podświadomości zwanej też niższą jaźnią (anawą). W fazie wstępnej polega ona na głębokim zrelaksowaniu i doenergetyzowaniu organizmu przez świadome, kołowe oddychanie znane w jodze jako Śwasa-Praśwasa. Dalej dzięki pracy z umysłem ułatwia docieranie do bezpośrednich przyczyn problemów powstałych w przeszłości. Laja Krija wprowadzona jest w klasycznej Jodze Ryszi Patańdźali wersetem instrukcji z rozdziału I.31, gdzie opisany jest oddech łączący wdech z wydechem w jeden płynny cykl oraz trzy rodzaje oczyszczających efektów ubocznych jakie mogą się wydarzyć z uwagi na ciężkie rodzaje karmana, uwikłań i uzależnień ludzkich istot. Ten odwieczny system naturalnego, świadomego i kołowego oddychania polecany jest jako pierwsza z dziesięciu metod usuwania Wjadhi – chorób i dolegliwości ludzkiego istnienia (werset I.30). W wersjach spisanych Laja Krija podobnie jak oddechowa Prana Joga liczy sobie kilka tysięcy lat, jednak powszechnie wiadomo, że dzieła pisane na liściach palmowych czy papirusach co pewien czas musiały być przepisywane z uwagi na nietrwałość materiału na którym je spisywano. Właściwy dla Prana Jogi, dla Odradzania Życia rytm połączonego oddychania może natychmiast usunąć ból z ciała i umysłu. Podczas połączonego oddychania otrzymujemy bowiem dużą ilość uzdrawiającej energii, Pranah. Dlatego połączone oddychanie bywa używane jako środek znieczulający podczas zabiegów lub uwalniania skutków bolesnych doświadczeń. Gdy duchowa energia przepływa przez ciało, pomaga w oczyszczeniu negatywnych bloków energetycznych i przywraca równowagę ciała energetycznego. Proces uwalniania się może być jednak bolesny, jeśli towarzyszy mu silny wewnętrzny opór i wtedy potrzebny jest doświadczony Nauczyciel Duchowy oraz kilka innych metod intensywnej pracy nad oczyszczeniem takich doświadczeń. 

Kosmiczna Świadomość w Praktykach Pranicznego Oddychania

Podczas stresujących sytuacji w naszym życiu pojawiają się reakcje emocjonalne, w wyniku których utrwalają się w naszych podświadomych umysłach decyzje i sposoby reakcji właściwe dla tamtej stresującej sytuacji. Reakcje lub decyzje z przeszłości zaczynają wpływać na nasze zachowania nawet wówczas, gdy obecne sytuacje przypominają tamtą zupełnie powierzchownie. W wyniku takiego kodu reagujemy nieadekwatnie do tego, co się wydarza. Takie strategie reagowania są zupełnie nieefektywne, czasem wręcz szkodliwe dla naszych interesów. A jednak większość ludzi z uporem maniaka powtarza je, choć deklaruje, że nie lubi i nie chce. Jedna z kolejnych nauk instrukcji klasycznej Jogi naucza, aby umysł, myślenie i emocjonowanie doprowadzić do stanu świetlistości, jasności, przejrzystości i beztroski poprzez kultywowanie czystego, afirmatywnego myślenia i uczucia, co zwie się techniką “Dźjotiszmati”. Wiadomo od tysiącleci, że metoda Laja Krija umożliwia dotarcie do momentu zakodowania najbardziej negatywnych wyobrażeń o sobie. Okazuje się, że wiele z nich zostało wprowadzonych do podświadomości w zmienionych stanach umysłu. Przypomnienie sobie jak i dlaczego to się wydarzyło, może prowadzić do uwolnienia. Jednak efekt uwolnienia zależy od intencji i wyobraźni osoby poddającej się procesowi odnowienia psycho-duchowego. Kod wpisany w umysł to podstawa ludzkich losów, tak zwany karman.

Historia psychologii europejskiej liczy sobie zaledwie ponad 100 lat. To naprawdę mało w porównaniu z tradycją psychologii Jogi, Tantry, buddyzmu czy huny i szamanizmu. Od początku powstania psychologia była pod "obstrzałem" chrześcijan, którzy czekali na rzekomy powrót Chrystusa, więc negowali potrzebę poznania procesów zachodzących w umyśle czy świadomości, bądź uznawali je za szatańskie sztuczki, godne zwalczania, a nie badań. Stąd pewne tematy - poczynając od podświadomości - były "tabu" dla psychologów. Wiele środowisk tradycyjnie było i nadal jest wrogo nastawionych do badań nad świadomością, a co dopiero nad pamięcią poprzednich wcieleń lub zdolnościami parapsychicznymi i nad wieloma zjawiskami zachodzącymi w związku z odmiennymi czy wyższymi stanami świadomości. Dlatego do społeczeństwa często docierają nieprawdziwe informacje na ich temat. Nadal niemile widziane w środowisku naukowców są badania empiryczne nad nowoczesnymi terapiami zahaczającymi o duchowość i ich wynikami. Powodem jest żenujący poziom metodologii badań psychologicznych. W istocie zamiast ponawiać dawno już wykonane masowe eksperymenty i badania, należałoby wiedzę Jogi Życia natychmiast włączyć do programu edukacyjnego dla studentów psychologii, psychoterapii i kierunków medycznych. Jej wiarygodność potwierdzają tysiące lat empirycznych doświadczeń, a nie doczesne wymysły, które mogą się szybko zdezaktualizować, jak to ma miejsce z wieloma modnymi hipotezami rzekomo naukowymi! 

Dobrobyt, a Długowieczność i Zdrowie

Profilaktyka Zdrowia, Długowieczności i Dobrobytu

Oto kilka magicznych słów do częstego powtarzania: bogactwo, długowieczność, dobrobyt, dobrodziejstwo, obfitość, pomyślność, powodzenie, sukces, szczęście, zdrowie... 

(1) Ludzie chcieliby być zdrowi, bogaci chcieliby długo żyć i cieszyć się swoją miłością oraz potomstwem. Niestety nieszczęścia jakie spadają na rodzaj ludzki przerywają często nici szczęścia jakie próbuje zbudować sobie prawie każdy człowiek. Utrzymywanie dobrego zdrowia od zawsze było proste, chociaż z uwagi na skażenie przyrody jest coraz trudniejsze. Rada aby żyć w miejscu wolnym od skażeń, jadać zdrowe wegetariańskie pożywienie i od czasu do czasu pościć nie jest trudna do zastosowania w praktyce. Ruch wyzwolenia ludzkości europejskiej z mięsożerstwa powstał ostatnich wiekach w Anglii za sprawą ludzi, którzy nauczyli się zdrowego, jarskiego odżywiania od indyjskich joginów. Dziś genetyka pokazuje, że zwierzęta tak naprawdę niewiele różnią się od ludzi, stworzone są z tej samej substancji i tak naprawdę jedzenie mięsa zwierząt jest rodzajem kanibalizmu na młodszych braciach mniejszych. Tak dobitnego dowodu jak genetyka nie było w ostatnich tysiącach lat na potwierdzenie intuicyjnej mądrości pism świętych mówiących o wspólnocie życia wszystkich oddychających stworzeń. Zasada ahinsy czy niekrzywdzenia musi być przestrzegana wobec wszystkich gatunków zwierząt, których podobieństwo budowy i funkcjonowania do człowieka nie daje się zignorować, choć królestwo ludzkie wyróżnia inna liczba chromosomów czy wyraźnie pionowa sylwetka. Długość ludzkiego życia zależy ewidentnie od równowagi pomiędzy pracą i odpoczynkiem, od zdrowego odżywiania i okresowego poszczenia, które jest bardzo łatwe, bo wymaga od kilku do kilkunastu dni niejedzenia, a jedynie popijania czystej i zdrowej wody mineralnej. Proste ćwiczenia uspokajania i wydłużania oddechu też są w zasięgu każdego człowieka, jak i prowadzenie ogólnie higienicznego trybu życia czy też regularnego spacerowania wśród przyrody. 

Symbol Sukcesu i Prosperity

(2) Trudniejsze jest zapobieganie nagłym wypadkom czy wyniszczającym chorobom, ale też możliwe przy odrobinie dobrej woli ze strony ludzkiej istoty. Jest to bowiem kwestia rozwinięcia zdrowego rozsądku i większej czujności czy uważności w codziennym życiu oraz wkodowania w struktury własnego podświa­domego myślenia mechanizmów zabezpieczających przed wypadkami i kataklizmami. Te zabezpieczenia wewnętrzne to rodzaj psychoterapii połączony z autosugestią, dzięki której człowiek podświadomie unika miejsc i sytuacji w których wydarzają się nieszczęścia czy wypadki i dzięki temu jest wolny od kalectwa czy wyniszczających współczesną cywilizację śmiertelnych chorób. Powtarzana przez joginów myśl: “Bezpiecznie płynę na falach oceanu życia” jest typowym przykładem długotrwałego zabezpieczania się przed rozmaitymi niebezpieczeństwami jakie mogą się potencjalnie wydarzyć. Każdy ma dosyć czasu aby kiedy idzie spać powtórzyć sobie w myśli lub szeptem kilkanaście razy takie proste zdanie w połączeniu z pogłębionym i zwolnionym nieco oddechem. Afirmatywnego myślenia uczą wszystkie autentyczne systemy jogi a także terapie pokroju gestalt czy rebirthingu, które są ćwiczeniami wyrwanymi z kontekstu jogi. Ludzie powinni nauczyć się korzystania z dobrodziejstw wszelkich terapii pochodzących z jogi, o której wiadomo, że była znana nawet w czasach Atlantydy jak i dużo wcześniejszych historycznie. Człowiek powinien mocno zadbać o wbudowanie i rozwinięcie mechanizmów zabezpieczających, jako że zjawiska tyczące podświadomości są dobrze znane dzięki naukowym badaniom, a nie tylko dzięki objawionym czy intuicyjnym przekazom mistyków o głębszym spojrzeniu na życie. Medycyna profilaktyczna była i jest podstawowym nakazem tak chińskiej jak i indyjskiej medycyny ajurwedy. Właściwa profilaktyka jest tym cenniejsza im bardziej połączona jest z ćwiczeniami i metodami gwarantującymi bezpieczniejsze życie czy długowieczność. Posty i głodówki należą do rutynowych ćwiczeń naturalnych wydłużających każde życie. 

Magia Dobrobytu a Przyczyny Niepowodzeń

Przyczyny Niepowodzeń u Praktykujących Magię Dobrobytu

Ludzkie marzenia o dostatnim życiu, dobrym posperowaniu, obfitości, pomyślności, o dobrym zdrowiu i szczęściu od tysięcy lat prowadzą w kierunku mistyczno-magicznych ścieżek duchowej praktyki, a na wschodzie ku tantrycznym, szamańsko-magicznym rytuałom na szczęście, wzrost dobrostanu, powodzenie i dobre plony lub wysokie zarobki. 

(1) Wielu ludzi twierdzi, że robiło praktyki na wzrost dobrobytu, ale nie zawsze są zadowoleni w pełni z ostatecznego rezultatu, czego powodem jest zwykle nieuwaga lub ignorancja w wypełnianiu rytuałów. Tantra gwarantuje skuteczność każdego wypełnionego rytuału, a często jest to określony czas, ilość i warunki pełnienia praktyk. Sporo jest czynników osłabiających lub uniemożliwiających spełnienie, osiągnięcie rezultatów praktyki, a starożytni mistrzowie magii duchowej błogosławili bardzo konkretne co do formy, czasu i miejsca rytuały! Generalnie nie należy ignorować przepisanych zaleceń, bo jeśli rytuał ma trwać przez sześć tygodni, a praktyka mantry dobrobytu ma być powtarzana przed wschodem Słońca, to jeden dzień, w którym człowiek zaśpi, psuje cały efekt końcowy. Praktyka jest jak podlewanie rośliny na pustyni, gdzie nawet parę godzin spóźnienia powoduje jej wyschnięcie i spalenie, a wiele rytuałów z powodu błędu trzeba następnego dnia po prostu rozpocząć od nowa, gdyż przez błąd praca jest rozproszona. Mantr generalnie nie należy intensywnie recytować w stanie mocnego zdenerwowania, irytacji czy złości, zatem robienie praktyki „na dobrobyt” akurat przy okazji kłótni z drugą połową związku, jeszcze kłótni o pieniądze, może przynieść wręcz odwrotne rezultaty, bo do praktyk duchowych zasiadamy zawsze w spokoju ducha, wyciszeni wewnętrznie, bez negatywnego nastawienia.  

(2) Tantra jako rozbudowana boska biała magia (magia białego promienia światła), posiada wiele niuansów i czasem samo robienie mantry pomyślności, takiej jak Śrîm (Śreeng), nie jest wystarczające, jeśli się przykładowo neguje istnienie bóstw foremnych, z których wibracja wypływa, a jest to dźwięk przypisany różnym formom pomyślnej Bogini, jak Lakszmi, RudraKali czy Śri Lalitadewi. Negowanie istnienia foremnych bogiń jest też negowaniem dźwięku, który z nich wypływa, czyli rodzajem awersji do praktyki, a do podstawowych zasad osiągu duchowego należy pełna i gruntowna akceptacja wypełnianej praktyki. Demoniczni i pomyleni w swych poglądach ludzie rakszasowi muszą najpierw mocno zaprzyjaźnić się z praktyką, polubić z jej wewnętrzną rzeczywistością, dogłębnie zaakceptować oferowaną metodę pracy. Magiczne rytuały są nadzwyczaj skuteczne wtedy, kiedy osoba wykonująca taki rytuał dobrobytu jest zżyta z praktyką, lubi ją i akceptuje całkowicie, a nawet czerpie rozkosz z jej wykonywania. Ludzie, którzy odmawiają mantram, a nudzą się w trakcie, przysypiają lub denerwują, że tak długo trwa, nie mają, co liczyć na zbytnie osiągi i rezultaty z powodu swej demonicznie negatywnej postawy wobec ćwiczenia duchowego. Ludzie w Europie często mają demonicznie wynaturzony stosunek do praktyki, dziecinnie roszczeniowy, zaborczy, nerwowy i powinni najpierw praktykować dużo relaksu i wewnętrznego uspokojenia swoich rozlicznych Vŗttis – negatywnych fal emocji i myśli. Złe, negatywne stany wnętrza często neutralizują lub odsuwają w czasie upragnione rezultaty tantrycznych praktyk i trzeba się przyłożyć do transformowania swych negatywności w duchowe Światło Boże celem oczyszczenia umysłu i serca. Zasady te są uniwersalne, praktykowane tak w indyjskiej, jak i tybetańskiej Tantrze, a nawet w magicznych systemach, takich jak Huna czy Reiki, Voo-Doon i wielu innych! Przed poważną sesją Jogi także zaleca się kilkanaście minut relaksacji celem rozproszenia i usunięcia szkodliwych negatywnych stanów emocji i rozdrażnień! 

Ziemia Kulistą Jest Sferoidą

Ziemia jest Kulista - Glob Sferoidalny

1. Księżyc. Mistrz Mądrości Arystoteles jako astronom i astrolog obserwując zaćmienia naszego satelity czyli Księżyca (gdy Ziemia rzuca nań cień zasłaniając Słońce) zwracał uwagę, że kształt ziemskiego cienia jest okrągły. Ziemia wciąż się obraca wokół własnej osi, co udowadnia chociażby eksperyment z wahadłem Foucault, to w połączeniu z kształtem cienia daje bardzo jasny dowód, że nie żyjemy na płaskim dysku tylko na obiekcie o kształcie kulistym, przynajmniej w dużym przybliżeniu z dokładnością większą niż 99 procent do idealnego kształtu kuli. 

2. Obrazy na horyzoncie. Jeśli kiedykolwiek byliśmy nad morzem i wpatrywaliśmy się w horyzont z pewnością dostrzegliśmy to zjawisko. Nadpływające z oddali statki nie pojawiają się od razu w całości w polu widzenia, zdają się wypływać jakby spod wody, na początku widać tylko ich górną część, co najlepiej wygląda na przykładzie żaglowca. Bardzo dobrze obrazuje to doświadczenie eksperyment z mrówką wspinającą się po pomarańczy lub arbuzie - gdy będziemy obserwować ruch z drugiej strony owocu mrówka wspinająca się na szczyt kuli będzie "wynurzać się". Identycznie działają obiekty wyłaniające się zza horyzontu, jak choćby wysokie budynki czy latarnia morska, do których dopływamy po długim rejsie. 

3. Zmieniające się konstelacje gwiazd. Tu także odwołamy się do Arystotelesa. To on w czwartym wieku przed erą chrześcijańską zaobserwował, że oddalając się od równika możemy obserwować na niebie inne konstelacje gwiazd na niebie, dokładnie zjawisko opisał i rozpowszechnił. Dodatkowo starożytny badacz stwierdził, że Ziemia nie może być wyjątkowo wielka, inaczej każdy najmniejszy ruch człowieka znacznie zmieniłby to co widzi on na rozgwieżdżonym niebie. Gdyby Ziemia była płaska przesuwając się od równika na północ lub południe nie obserwowalibyśmy "chowania się" konstelacji i wyłaniania się kolejnych gwiazd, zawsze byłyby te same gwiazdozbiory. 

Ziemia jest kulistą geoidą, sferoidą - Lokah, Golokah

4. Cienie. Wystarczy wyjść na zewnątrz w słoneczny dzień i spojrzeć pod nogi na cienie. Dla niepewnych przedstawia się prosty eksperyment - dwa identyczne patyki wbite w ziemię pod tym samym kątem, ale w różnych miejscach, w sporej odległości, wzdłuż południka, będą miały różne cienie. Dodatkowo wraz z biegiem czasu w ciągu dnia cienie te będą się zmieniać. Mistrz Mądrości Eratostenes w III wieku p.e.ch., użył tego zjawiska w swoich badaniach aby obliczyć odległość z Ziemi do Księżyca oraz obwód naszej planety. Bez internetu, bez kalkulatora czy komputera, ponad 200 lat przed erą chrześcijańską. Sprawdzał tylko czy nauki Mistrza Pitagorasa z VI wieku p.e.ch., są prawdziwe oraz czy filozoficzne wywody nieco legendarne a pochodzące od Mistrza Orfeusza i Orfików są zgodne z rzeczywistością i mają sens. Dociekał prawdy i łatwo ją poznał robiąć proste eksperymenty. 

5. Obserwowanie otoczenia z wysokości pozwala widzieć na dalsze odległości. Kolejny eksperyment zrobimy, gdy stojąc na równinie patrzymy na horyzont wokół siebie - wysilamy wzrok, używamy lornetki. A gdy znajdziemy granicę koła horyzontu, znajdźmy wyższy punkt do obserwacji (wyższe piętro budynku, wzgórze, wieżę obserwacyjną). Wchodząc wyżej zobaczymy to, co jest dalej i skrywało się za horyzontem, gdy byliśmy niżej. Gdyby Ziemia była płaska różnica wysokości obserwatora nie miałaby wielkiego znaczenia, a to co jest dalej byłoby widoczne jako mniejsze, ale całe, bez wyłaniania gdy wchodzimy na coraz wyższe piętra budynku czy wieży. Im wyżej będziesz, tym dalej będziesz mógł/a spojrzeć (choć oczywiście nie w nieskończoność), bo horyzont widziany na powierzchni kuli ma w końcu swoją granicę, i widać to jak się leci do góry w kosmos i na około ziemi. 

6. Wybierz się w podróż samolotem. Podróże kształcą, to fakt, a tutaj wręcz udowadniają. Wyprawa samolotem pozwala zaobserwować dwa ciekawe zjawiska: 

+ Samoloty mogą lecieć bardzo długo po względnie prostym kursie i jakoś nie wypadają za krawędź, co więcej, są w stanie okrążyć Ziemię bez zatrzymania wracając do punktu wyjścia. Podobnie w podróży statkiem na około ziemi, a kurs statku jak i samolotu trzeba korygować zgodnie z zasadami kulistości ziemi. 

+ Jeśli spojrzysz w okno lecąc przez Atlantyk przez większość czasu będziesz dostrzegać krzywiznę Ziemi na linii horyzontu. Kiedyś najlepszy do oglądania tego był samolot Concorde, ale nie jest on już używany od dawna. W blokach startowych czeka jego następca - Virgin Galactic. Projekt suborbitalnych lotów komercyjnych Richarda Bransona przeżył w 2014 kryzys po wypadku SpaceShipTwo. Od tego czasu trwały kolejne testy i według twórcy już niedługo będzie można wykupić sobie wycieczką po widoki suborbitalne - stamtąd nie ma się już żadnych wątpliwości co do kształtu naszej planety. Stąd też pomysł na wycieczki na 100 km. 

7. Spójrz na inne planety. To prawda, nasz świat różni się od innych, mamy przede wszystkim życie, ale oprócz tego Ziemia ma wiele cech wspólnych z sąsiadami w Układzie Słonecznym, z pozostałymi planetami. Zwróćcie uwagę, że wszystkie inne planety w naszym układzie są kuliste, zatem nie ma tu przypadku  przypadku. Co więcej, lata badań dały ludzkości naukową wiedzę jak wyglądało ich powstawanie i dlaczego mają właśnie taki kształt. W 1610 astronom i mistyk Galileusz (Galileo Galilei) obserwował cztery księżyce Jowisza krążące wokół niego przez lunetę. Opisał je wtedy jako małe planetki orbitujące wokół większej, wyraźnie widząc kuliste obiekty. To badanie i kolejne doprowadziły go do wniosku, że wszystkie planety są kuliste i krążą wokół Słońca. Sprawujący pieczę nad "odpowiednim myśleniem" kościół katolicki i niektóre protestanckie, nie chciał tego zaakceptować, bo jawnie podważało to jego geocentryczny model wszechświata. Płaska Ziemia nie tylko kłóci się z obserwacjami astronomicznymi, zaprzecza także zbadanym prawom powstawania planet i ich zachowania. Fizyki bezpodstawnymi wierzeniami raczej nie oszukamy. Widzimy też szczegóły powierzchni planet i księżyców Marsa czy Jowisza, a ich przesuwanie się pokazuje wyraźny obrót kulistego obiektu, aż pierwsze widziane szczegóły powrócą po pełnym obrocie wokół osi planety. 

Mroczne Postacie - Cieniści Ludzie bez Twarzy

Mroczne Postacie bez Twarzy - Ludzie Cienie Demony - Cieniści Ludzie 

W grupach praktykujących rozwój duchowy oraz różnorakie medytacje czy zdolności parapsychiczne, co pewien czas wraca temat zjawisk mroczków bez twarzy, cienisych postaci, ludzi mroku, ciemnych postaci, a co za tym idzie konieczność omawiania zagadnienia z kolejną nową osobą, która nie miała dotąd okazji zapoznać się z tym zagadnieniem. Tak długo, jak istnieją poszukiwania i zjawiska związane z duchami, tak długo pojawiają się także relacje o "cienistych ludziach". Owi cieniści ludzie są opisywani jako niewyraźni, podobni do cieni, a ich pojawieniu się towarzyszy dziwne uczucie. Prawie zawsze przybierają męskie kształty, są wysocy i posiadają obszerną sylwetkę, zaś być może najdziwniejszą ich cechą jest to, że prawie zawsze są widywani z kapeluszami na głowach. Niekiedy mają czerwone oczy, które wydają się przeszywać cię na wskroś. Czy są to "zwykłe" duchy? Ludzie w większości odpowiadają przecząco. Cieniści ludzie zwykle wydają się nie mieć jakiegoś konkretnego celu swoich wizyt, nie emitują również negatywnych uczuć, wydaje się jednak, iż są oni na swój sposób nieżyczliwi choć dla wielu też obojętni. Ważnym elementem obserwacji cienistych ludzi jest to, że, inaczej niż w przypadku "konwencjonalnych" duchów, wydają się oni być świadomi naszej obecności. Często manifestacje odbywają się z udziałem bytów, które wydają się zajmować się swoimi codziennymi sprawami, rzadko bywają one zauważane, rzadko też próbują porozumiewać się z ludźmi. Cieniści ludzie wydają się być świadomymi naszej obecności i faktycznie wydaje się, że chcą, abyśmy czuli do nich niechęć lub strach. 

Czy cieniści ludzie, mroczne postacie jakby cienie są złe? - zapytuje naszych nauczycieli duchowych bardzo wiele osób. Skłaniamy się ku stwierdzeniu, że tak, szczególnie z powodu negatywnej atmosfery, jaką wokół siebie tworzą. Jednakże dokumentacja negatywnych wydarzeń wywołanych przez cienistych ludzi jest dość skromna. Tak naprawdę w większości przypadków nawiedzeń zjawy cieniste pojawiają się stopniowo lub znikają, gdy tylko zostaną zauważone. Cieniści ludzie wydają się nie wypowiadać żadnych słów ani też nie zbliżają się do świadka, za to stoją przy wejściach i w kątach pomieszczeń. Postać cienista wedle okultyzmu często jest także zwiastunem śmierci, szczególnie zwiastunem śmierci osób na tyle złych, że zostają odesłane do ciemnej części świata podziemnego, a z którymi jesteśmy powiązani w jakiś sposób, poprzez splecione losy czy znajomości. Niekiedy cienista postać może zwiastować, że jesteśmy w stanie w jakim umarł ktoś z naszego otoczenia i jeśli widzący cienistą postać umrze w takim stanie w jakim jest też zostanie zabrany do ciemnej i mrocznej części świata podziemnego. Taka cienista postać mając do nas dostęp, mogąc się nam pokazać, mówi czesto, że jesteśmy w złej kondycji duchowej i powinniśmy zabrać się za oczyszczanie umysłu i duszy, szukać głębszej więzi z Bogiem. 

Niektórzy mówią, że cieniści ludzie są obcymi (ufoludami), reptilianami czyli gadzimi duchami lub istotami przemieszczającymi się w czasie. Są to interesujące teorie czy hipotezy ezoteryczne, ponieważ sugerują one, że te byty nie tylko istnieją, ale też są częstymi gośćmi w naszym życiu. Dlaczego tak bardzo się przy nas kręcą? Czy jesteśmy przez nich badani? Czy to dlatego jest tak dużo relacji o "uczuciu zła" pochodzącym od tych stworzeń? Tym, co czyni cienistych ludzi zjawiskiem interesującym, jest zgodność obserwacji. Obojętnie, czy obserwacji dokona starsza osoba czy dziecko, lub ktokolwiek inny, świadkowie zawsze widzą to samo. Relacje ludzi mieszkających na przeciwnych końcach świata i ich wspomnienia są do siebie uderzająco podobne. Jakkolwiek cieniści ludzie stanowią regularny element życia wielu osób. W starożytności ludzi cienistych zwano demonami lub panami ciemności, władcami mroku i jednoznacznie wiązano z siłami planetranego zła oraz niegodziwości (asury, dżinny, demony etc).

Cieniści ludzie, ludzie cienia, czarne istoty - nazw jest wiele, ale postrzegane zjawisko jest jedno. Są to stworzenia najczęściej widziane i obserwowane kątem oka. Nie wiadomo czym są ani skąd są, ale jest to najczęściej rejestrowane zjawisko paranormalne dzisiejszych czasów (XX i XXI wieku), przebija duchy w formie zjaw, UFO i Yeti. Ludzie cienia opisywani są na różne sposoby, także w starożytności i w wielu kulturach. Anomalia te przyjmują figurę mającą ludzką postać, która według wielu świadków pojawia się na ścianach, w piwnicach bądź ciemnych zakamarkach. Większość ludzi nadaje im ludzkie cechy oraz emocje o konkretnym charakterze. Bywają pogłoski, że cieniste istoty zatrzymują się przed człowiekiem na dłuższy czas, chcą być widziane, a czasem nawet potrafią niektóre osoby dręczyć. Mogą pojawiać się również u ludzi, którzy właśnie w tym momencie doświadczają OBE, czyli postrzegają świat spoza własnego ciała fizycznego, w czasie eksterioryzacji. Jest to szuka podróżowania poza ciałem, która obecnie zdobywa coraz większą popularność. Wiadomo, że wszyscy ludzie, którzy śpią podróżują poza ciałem, i być może właśnie ta ezo-teoria tłumaczy dlaczego człowiek widzi przelotne eteryczne lub astralne ciała tych cienistych podróżników. Są to często istoty zawieszone w przestrzeni nieskończoności, niejako w przejściach pomiędzy światami, także są to demony próbujące ominąć zabezpieczenia i straże w czasie prób włamania się do sfer im zakazanych. Starożytni najczęściej objaśniali, że postacie te to duchy zmarłych dostrzegane przez człowieka w różnych fazach swojego rozwoju, a w tym wypadku z ciemną lub czarną aurą zdemonienia. Postacie cieniste mogą pochodzić także ze sfery księżycowej czyli niejako być eterycznymi lub astralnymi mieszkańcami Księżyca, a zwane są wtedy cieniami lunarnymi. 

BhadraKali Magiczna Bogini Dobrobytu

Mistyczna i Magiczna Bogini Bhadrakali - Indyjska Hekate 

Mistyczna Bogini, Potrójna Bogini, Tridevi, Śri Dewi, często związana jest z naukami duchowymi, w tym wedyjskimi z dziedziny zwanej współcześnie treningiem prosperity, dobrobytu lub świadomością prosperującą, rozwojem świadomości bogactwa, dobrobytu, obfitości i dobrego funkcjonowania w całym swoim ludzkim życiu.  Bhadrakālī, Bhadrakali - w sanskrycie: भद्रकाली trl. Bhadrakālī, w języku tamilskim பத்ரகாளி, w telugu: భద్రకాళి, w malajalam: ഭദ്രകാളി, w kannada: ಭದ್ರಕಾಳಿ, w kodawa: ಭದ್ರಕಾಳಿ – to jest hinduistyczna Bogini, forma Bogini Kaalii, Pomyślna Kaalii, najczęściej uważana za żonę Wirabhadra Dewa. Bhadrakali (Bhadra-Kaalii, Bhadra-Kaalee) dosłownie oznacza "Pomyślny Czas", a także dobrobyt, prosperity, powodzenie, szczęście, błogosławieństwo, pomyślność. Bhadrakali jest boginią współcześnie najbardziej popularną w południowych stanach Indii. Święte miejsce związane z Boginią Bhadrakali nazywane jest Kalighata. Bhadrakali wedle wschodniej legendy zrodziła się jako córka Śiwa Boga dla pokonania mrocznego demona Daruka, który przynosił zły los całemu światu ludzi i popełniał wiele kryminalnych zbrodni. Bhadrakali dziedziczy mądrość i magiczno-duchową Moc po swojej matce Parwati Kali i ojcu Śiwa Hara oraz po swojej babci, którą jest Bogini Mena. 

Bhadrakali Devi - Córka Śiwa Rudra, pogromczyni demonów

Bhadrakali Devi jest tradycyjnie opiekunką indyjskich sztuk walki Kalaripayat, a wszystkie Kalari - świątynie sztuk walki są jej poświęcone. Bhadrakali ochrania honor kobiet, udziela prawidłowej wiedzy duchowej, oczyszcza wielbicieli oraz prowadzi do pełnego wyzwolenia z cyklu narodzin i śmierci. Bhadrakālī podobnie jak chociażby grecka Bogini Hekate ochrania swoich wielbicieli przed czarną magią i czarnoksięstwem, ochrania przed złoczynnymi wpływami demonów (asurów, rakszasów) oraz złych duchów (piśaców, bhutów), ochrania przed zbłądzeniem na ścieżki chaosu, ciemności i mroku. 

Kālī, Kali - w dewanagari काली, trl. Kālī, dosłownie rodzaj żeński pojęcia "czas", trl. kālā – to hinduska bogini czasu i śmierci, pogromczyni demonów i sił zła. Jedna z głównych postaci Śakti Devi, żony oraz córki Śiwa Boga. Bywa też rozumiana jako "Pani Kosmosu", Królowa Kosmosu lub Bogini Absolut, źródło zasad kosmicznych i wszelkich archetypów. Występują nurty duchowości, mistyki i magii indyjskiej, wprost utożsamiające formy Bogini Kali ze stanami świadomości człowieka oraz z magią. Kali w jednej z kilku głównych form ikonograficznych jest ciemnoskóra i wychudzona, z długimi zębami. Odziana w tygrysią skórę i naszyjnik z czaszek; pojawia się najczęściej na polach bitewnych lub na miejscach kremacji zwłok. Czasami przedstawiana z wężami wplecionymi we włosy. Często pojawia się z wystającym (najczęściej nieprzeciętnie długim) językiem, głową demona w ręce oraz pasem z uciętych rąk złoczyńców. Kali bywa przedstawiana z kilkoma parami rąk własnych w których trzyma rozmaite bronie służące do pokonania złych demonów. Ich liczba zdaniem Mahabhagawatapurany może wynosić: dwa, cztery, osiemnaście, jak również sto a nawet tysiąc. 

Surya Kriya Yoga - Magiczna Joga Słońca

Surja Krija Joga – Słoneczna Krija Joga Magów Solarnych

Ścieżka Jogi Słońca to jedna z bardzo starożytnych praktyk tradycyjnej Jogi w Indiach i Tybecie. Surya Kriya Yogah jest kilku poziomową ścieżką wtajemniczenia dla osób zainteresowanych solarnymi praktykami białych magów, dla wszystkich zainteresowanych duchowym rozwojem metodami starej szkoły jogów i magów Słońca. Surya Kriya Yogah została przekazana w dawnych czasach przez Surya Deva pod imieniem Vivasvat, Manu i Mistrza Śiva Babaji (Babadźi), i jego kolejne emanacje, awatary, w tym przez Mahavatara Nagaraja Babaji w II/III wieku ech. Zawiera metody praktyki z Kundalini Śakti Dewi oraz budzenie, ożywianie, regulowanie i rozwijanie sześciu zasadniczych ćakr w ciele (tułów i głowa), siedmiu ćakr dodatkowych tułowia, głowy i ponad głową, a także oczyszczanie ćakr dolnych poniżej muladhary (siedem ćakr dungpa).

Medytacje Słońca - Surya Kriya Yoga

I. Poziom Pierwszy (Sadhana) 

Holistyczne pojmowanie zdrowia i uzdrawiania w tradycyjnej jodze magów. Przygotowanie do ustanowienia codziennej praktyki jogicznej w swoim codziennym życiu. Jak zmieniać złe nawyki szkodzące zdrowiu tak, aby osiągnąć stan dobrego zdrowia, szczęścia i prosperowania. Zdrowe lokalne organiczne odżywianie wedle zasad starożytnej jogi magów solarnych. Podstawowe asany i praktyki oddechowe tradycyjnej solarnej jogi magów. Podstawowe marmany, punkty akupresury indyjskiej dla podtrzymania dobrego zdrowia, szczęścia i prosperity. Podstawy psychologicznej wiedzy solarnej jogi magów dla zdrowia psychicznego, przezwyciężanie depresji, osiąganie stanu równowagi emocjonalnej, usuwanie traumy, fobii, obsesji. Podstawowa wiedza o ciele eterycznym (linga śarira, pranamaya manakośa) zwanym potocznie aurą i kanałach energetycznych (nadis) i ich funkcjonowaniu. Medytacyjne połączenie czakramów muladhary i adźny – prosta medytacja z adźną – połączenie z Wszechmogącym Bogiem.

II. Poziom Drugi 

Pogłębianie zdolności do osiągania holistycznego zdrowia, szczęścia i prosperity. Podstawowe metody oczyszczania sześciu ćakramów w ciele energetycznym. Praktyki oddechowe związane z ćakrami, wydechy oczyszczające. Medytacje z patrzeniem w oczy i nauka darśanu z Guru oraz zaawansowanymi Nauczycieli Duchowymi (Aćarja) reprezentującymi Śri Gurudźi. Podstawowe medytacje ze Słońcem – podziwianie i kontemplowanie wschodów i zachodów Słońca. Wpływ energii pranicznej Słońca na funkcjonowanie i rozwój ćakramów. Energia solarna otrzymywana poprzez lustro księżycowe, praktyki ze światłem Księżyca jako odbitym światłem Słońca. Prawa i metody oczyszczania emocjonalnego. Przezwyciężanie sześciu egotycznych wrogów, sześciu emocji ściemniających jaźń i powodujących upadek duchowy. Poziom drugi dostępny jest po przynajmniej jednym roku uczciwej i solidnej praktyki podstawowego poziomu pierwszego (udział w warsztatach dwu i trzy dniowych oraz indywidualna praktyka).

Szesnaście Wskazówek Jogi i Tantry

Zasady Wiary Świętego Bractwa Joginów Wedyjskich i Tantrycznych

Członkowie stowarzyszeni w ramach Świętego Bractwa i Świętych Bractw Zakonnych Jogi, Tantry oraz Ajurwedy wyznają duchową wiarę w oparciu o następujące prawdy wiary, skodyfikowane przez najważniejszych nauczycieli szkoły i linii przekazu, Himaćala Sampradayah, w formie Szesnastu Wskazówek: 

1. Wedy napisane w Sanskrycie oraz pisma przekazujące wedyjską konkluzję, Wedantę, stanowią Absolutną Prawdę (Brahma-Satyah). Będąc objawionymi i wiecznymi (nitya), są źródłem i głównym dowodem, z którego wypływają pozostałe nauki i prawdy. Wszystkie mantry to słowa i pojęcia z objawienia Rygwedy. 

2. Osoba Boga, Personifikacja Bóstwa – każda Dewata sześciu wedyjskich tradycji kultowych, jest na równi oryginalnym Najwyższym Iśwarą, Maheśwarą, ostateczną rzeczywistością oraz praźródłem wszystkich ekspansji i wszystkiego co istnieje. 

3. Mahadewa (Wielki Bóg), Maheśwara (Wielka Doskonałość), Parameśwara (Najwyższa Doskonałość), Paramabrahman (Najwyższy Bóg, Absolut), jako przyczyna wszystkiego jest istotą i esencją Wszechobecną, Wszechwiedzącą i Wszechmogącą. Brahman to Saguna Brahman (Bóg z Atrybutami), a Paramabrahman to Nirguna Brahman (Bóg bez Atrybutów, Czysta Esencja Światłości). 

Rodzina Mistrza Śiwa i Uma Parwati: Ganeśa, Kartikeya i Aśoka Dewi

4. Każda wyższa Dewata (Bóstwo) jest źródłem wszystkich uczuć i najwyższym obiektem miłości oraz czci i  uwielbienia; czerpie przyjemność ze związków ze Swoimi wielbicielami (bhaktami) i zawsze jest obecną w świecie duchowym. 

5. Wszystkie żyjące istoty (dusze, dźiwas) są wiecznymi i odrębnymi częściami mającymi swój początek w Paramabrahmanam, w Najwyższym Brahmanie; jest nieskończona ilość żywych istot, a zamieszkują one światy duchowe i materialne. 

6. Żywe istoty (dusze, dźiwas) przebywające w jakimś świecie materialnym żyją w zapomnieniu o swym wiecznym związku z Brahmanem oraz sześcioma głównymi manifestacjami Brahmana; ulegając iluzji, utożsamiają się z materialnymi ciałami i cierpią niedole powtarzających się narodzin i śmierci.

7. Żywe istoty (Dusze) przebywające w niebiańskim świecie duchowym są świadome swojej duchowej tożsamości; posiadając różnorodne związki z Brahmanem i Jego manifestacjami Oblicza (Murti), wiecznie przebywają z Nim w świecie duchowym. 

Prema Sai Baba - Nadchodzący Awatara

Prema Sai Baba - Czas i Miejsce Narodzin Awatara 

Jeśli chodzi o odrodzenie się Awadhutów lub Awatarów (Zstąpień Bóstw), to poprzedzane są one pewnymi wskazówkami, zapowiedziami, często o znaczeniu symbolicznym lub zaledwie naprowadzającycm tych, co potem szukają takiej inkarnacji. Kilkanaście takich wzmianek zostawił po sobie Śirdi Sainatha, co wystarczyło, aby odnaleźc Jego Inkarnację, Awatarę, znaną jako Sathya Sai Baba. W Puttaparthi za życia Sai Baba mówiono często o tym, że w ciągu 8 lat po śmierci Sathya Sai urodzi się Prema Sai. Inna dobrze znana wskazówka wspomina, że Prema Sai urodzi się nie prędzej niźli Sathya Sai ukończy swoje 96 urodziny. Jeszcze inna wersja wskazówki, to, że po 96 urodzinach, duchowa postać inkarnacji Sathya Sai przeistoczy się w duchową postać Prema Sai. Wszyscy, którzy twierdzą, że Prema Sai Baba już się narodził, albo łudzą się, albo są kłamcami, a także ci, którzy twierdzą, że Sathya Sai żyje jako awatar Sukhshma w Muddhanalli lub w innych miejscach. To ordynarne kłamstwo asurów i rakszasów i wszyscy Wielbiciele Sathya Sai powinni trzymać się z dala od takiego kłamcy i oszusta - o czym wspomina się w naukach nie tylko od Organizacji Sathya Sai. 

Dodda Prema Sai Baba - Trzecia Awatara Sai

Ponieważ w listopadzie 2022 roku Swami Sathya Sai dojdzie do wieku 96 lat rozumianych przez niektórych jako prawdziwą datę opuszczenia swojego fizycznego/eterycznego ciała i połączenia się czy przemienienia w Prema Sai, ale opuścił swoje fizyczne ciało dość wcześnie, więc będzie pracował do 2022 roku w swojej duchowej formie, a potem osiągnie wiek 96 lat dla wieku przeniesia się do nowej formy Prema Sai. Nauki ezoteryczne z południowych Indii wspominają o latach przejścia w sensie częściowego przejścia świadomości z fizycznego ciała do powłoki lingamicznej (eterycznej, pranicznej), co związane jest z większą ilością snu, lepszą percepcją energii aury, widzeniem subtelnych zjawisk eterycznych. Jednym z przełomów w czasie starości jest 81 rok życia (3x27 lat lub 9 razy 9 lat, cykle półsaros) kiedy numerologicznie zaczyna działać najmocniej wibracja z całej daty urodzenia, innym jest rok 96 kiedy to w pełni rozwija się naturalnie zalążek każdego z dziewięćdziesięciu sześciu płatków w pełni rozwiniętego lotosu Purna Adźńam, który ma sześć wieńców po 16 płatków w każdym i jest tuż pod szczytem głowy, zapewne skojarzony z szyszynką. 

Zdjęcie Prema Sai Awatara narodziło się blisko 1989 roku, ponieważ Swami powiedział w 1989 roku, że Prema Sai urodzi się wkrótce po jego śmierci. Nostradamus powiedział, że Zbawiciel, Kalki (Prema Sai) urodzi się w południowych Indiach, a Sathya Sai powiedział, że Prema Sai urodzi się we wschodniej części Indii, łącząc obie informacje Prema Sai urodzi się w południowo-wschodnich Indiach, kiedy III wojna światowa, militarna lub gospodarcza nadejdzie/kulminuje w 2023 lub 2025 roku, wtedy (Kalki) przybędzie, aby Indie wygrały i zaprowadziły pokój bez eskalacji do wojny nuklearnej. Przyjście Awatara Kalki, dziesiątej Awatary Wisznu (Zstąpienia Wisznu), zawsze poprzedzają liczne nieszczęścia, w tym wojna i zaraza oraz rozmaite kataklizmy, coś jak plagi egipskie, któych jest dziesięć (oczyszczający proces dziesiątkowy znany z jogi i dharmicznych religii). Jeśli Kalki Prema Sai przybędzie poprzez narodziny w przedziale ośmiu lat po listopadzie 2022 roku czyli po swoich 96 urodzinach jak planował, to mamy czas narodzin w latach pomiędzy 2023-2030, i do tego stosowne modyfikowanie wszystkich przyszłych terminów wydarzeń. Rocznik 2030 z dwoma zerami jest dość kiepski, ma kiepskie wibracje, a Awatarowie raczej unikają kiepskich narodzin, jeśli łatwo mogą mieć lepsze zarówno rok wcześniej jak i rok później, nie będzie zatem Awatarów urodzonych w roku 1900, 2000 ani z lat 2001-2010 czy 2020. Muszą być także spełnione dobre warunki dla horoskopu narodzin Awatara, a tym się indyjscy prorocy mają nawet w zwyczaju trochę pochwalić, przynajmniej w środowiskach wedyjskich astrologów, którzy wiedzą jak sprawdzić horoskop pod kątem tego, czy to są rzeczywiście narodziny Awatara czy tandetne oszustwo. 

Sathya Sai zdecydowanie nie miał cech, które zwykle kojarzymy z typowymi świętymi (jak Sai Baba z Śirdi), takich jak życie na pustelni z dala od ludzi etc. Według filozofii Dwaita, która jest główną filozofią duchowego nauczania wedyzmu, braminizmu i hinduizmu, Bóg (Iśwarah) jest zawarty wewnątrz istoty ludzkiej w formie Duszy/Jaźni (Dźiwah), ale obie formy są różne. Bóg jest wieczny i wolny od grzechu, podczas gdy ludzie mają skłonność do popełniania grzechów oraz błądzenia. Dźiwa, chociaż ma potencjał to stania się Iśwarą, musi długotrwale pracować nad swoim rozwojem, mając za wzór formę czy postać już istniejącej Iśwary w Inkarnacji, i na wskutek wielu praktyk oraz transformacji i przeistoczeń, musi rozwinąć ów potencjał i stać się Iśwarą (Doskonałym Obrazem Boga Stwócy). To samo z Sathya Sai Babą (imię urodzenia Sathyanarayana Radźu). Nauczał także wielu wspaniałych nauk (wyciągniętych z pism takich jak Bhagavad Gita i nauczanych w prosty sposób), tak jak u Gopalah Krishnah. 

Ktoś kto spędził wiele lat w towarzystwie Sathya Sai Baby mówi około roku 2018: Kto powiedział, że Prema Sai Baba już się urodził? Proszę poczekaj, aż sam Bhagawan powie ci to wyraźnie. W twoim najlepszym interesie jest ignorowanie jakiejkolwiek osoby lub dziecka nazywanego Prema Sai lub kogokolwiek, kto twierdzi, że przemawia w imieniu Sathya Sai Baby. Sathya Sai Baba zawsze mówił, że komunikuje się bezpośrednio ze swoimi wielbicielami i nie potrzebuje pośrednika. Sathya Sai Baba nigdy nie przemawiał jako Shirdi Sai Baba, ani po śmierci Shirdi Sai nie było akceptacji dla channelingów podszywającym się pod Jego imieniem. Awatara naucza bezpośrednio, inkarnując się i ucząc przychodzących na naukę - nie stosuje channelingów, żadnych zastępczych środków komunikacji chcarkterystycznych dla spirytyzmu i zjawisk o naturze opętania przez demony (asury, dżinny). 

Yoga - Istotne Pojęcia i Prawidła Wymowy

Joga i Tantra - Istotne Pojęcia i Prawidła Wymowy w Sanskrycie 

Słownictwo wielu indyjskich języków, jak tamilski, telugu, hindi, kaszmiri, guarati, marathi, bengalski, oryjski, malayalamski, kannadyjski, assamski czy maithili zawiera bardzo wiele słów pochodzących z prastarego języka Niebian jakim jest Sanskŗt, współcześnie zapisywanego pismem Devanagari. Słowa mają jednak często zmienioną końcówkę, a jedynie ten sam rdzeń, a szczególnie częstym jest pomijanie występującego w sanskrycie przydechowego [H] (:), które dopełnia pojęcia i daje im właściwą, niebiańsko-duchową wibrację odpowiednią dla studiowania przedmiotów ezoterycznych takich jak wiedza wedyjska, joga, tantra czy ajurweda! Osoby poszukujące dobroczynnych, pełnych znaczeń i wibracji powinny zwrócić na to uwagę, gdyż często w popularnych opracowaniach na tematy orientalne używa się tych uproszczeń i wariantów z potocznej mowy, z ludowych języków INDII, z pominięciem ważnych, istotnych niuansów takich jak Visarga, końcowe, przydechowe czy nieomal nieme [H] dające gardłową wymowę tego prawie niemego, gardłowego poszumu oznaczonego w pisowni oryginalnej dwukropkiem (:), a w których słowach zakończonych na samogłoski z Visargą daje specyficzne szumiące A[H], U[H], O[H], I[H], E[H], AI[H], etc. Oto lista podstawowych pojęć w jakich pozbawienie końcowej visargi deformuje tak numerologiczną wibrację, jak i trochę przekręca całe znaczenie w stosunku do tego, co język Niebian faktycznie zawiera. 

Powyższy rysunek pokazuje listę zamienników, których użyliśmy w tekście
ze względu na częsty brak lub niewyświetlanie się niektórych znaków w zestawie fontów

Przykładowo zapis często używanego słowa „GURU” powinien tak w rodzaju męskim jak i żeńskim brzmieć „Guru[h]”, a jedynie w rodzaju nijakim „Guru”, co oznacza, że faktycznie tak mężczyzna jak i kobieta pełnią rolę „Śrī Guru[h]”, a zapisywanie „Guru” jest generalnie potoczną degeneracją boskiego wzorca danego dla tego wysublimowanego pojęcia oznaczającego wcieloną w życie ludzkie na Ziemi Nadprzyrodzoną Istotę sprawującą duchowe kierownictwo nad społecznością, narodem czy ludzkością. Sam duchowy trening określany mianem „Yoga” powinien brzmieć jako „Yoga[h]” podobnie „Laya[h]”, zamiast potocznego dla hindi i innych ludowych języków „Laya”. Nawet częściej używane pojęcie „Prawości”, popularna „Dharma” to jednak w języku niebiańskich, boskich aniołów „Dharma[h]”, a zadziwiającym jest fakt, że degeneracyjne pozbawienie słowa końcówki ma miejsce akurat w przypadku bardzo wielu duchowo-mistycznych, istotnych dla rozwoju człowieka pojęć. Mistycy wiedzą, że każda głoska symbolizuje jakąś fazę czy aspekt rozwoju, jakąś cechę do rozwinięcia, stąd degeneracja pojęcia to pozbawienie możliwości rozwoju czy osiągnięcia czegoś istotnego, a za degeneracją pojęć idzie wypaczenie ideii i całych systemów treningowych, takich jak „Hathayoga[h]” w coś co nie prowadzi do swego ostatecznego celu symbolizowanego właśnie przez końcową głoskę Visargah. Zapis i badanie pojęcia w języku sanskrytu muszą być dokładne, a szczególnie ci co z nabożnością podchodzą do mantrycznych słów powinni o te formalne, dokładne zapisy transkrypcyjne bardzo dbać i sprawdzać brzmienie oryginalnych pojęć w ich pierwotnym, podstawowym zapisie, odpowiednim dla badania wibracji. A każdy widzi, że „Yoga[h]” to trochę coś innegi niźli „Yoga”, a już szczególnie znawca sanskryckiej, orientalnej ezoteryki i numerologii. 

Słowa sanskryckie takie jak „Āśrama[h]”, „Ādhara[h]”, „Ānanda[h]” mają nie tylko wyraźnie długie Ā na początku, ale i wibrację Visargah, przydechowe [H] na końcu, stąd ich zniekształcenie do postaci Ashram, Aszram, Adhara czy Ananda jest podobnym zjawiskiem jak korupcja i wypaczenie polityczne w stosunku do praworządnych założeń. Długie Ā w sposób naturalny wymaga akcentowania w wymowie, a specyficzna głoska [H] na końcu daje wibracyjno-mantryczny, duchowy urok każdemu słowu czy pojęciu jakie jest istotne w praktykowaniu, a nawet w filozofii. Miejsce znane jako aszram to aż cztery poważne zmiany o obrazie wypaczeń w stosunku do tego, co ustanowili starożytni mędrcy jogi i tantry, a co było (nieczytelne) w rodzaju duchowej przystani o charakterze, nastroju i właściwościach „Āśrama[h]”. zmiana niektórych błędnych przyzwyczajeń jest konieczna, aby nie ulec wypaczeniom, które generują skorumpowane przez demoniczne siły - niebiańskie, kluczowe pojęcia-idee. Praktykujący „Yoga[h]” powinni osiągać, realizować ideał „Ānanda[h]”, a nie coś co nawet w rdzeniu nie jest doń podobne, bo „Ananda” zawiera nawet błąd w pierwszej literze uniemożliwiając zrobienie prawidłowego początku, co powoduje błędne podejście od niebiańskiej ideii, złe jego zrozumienie u wszystkich, co przyswajają owo wypaczenie. Przenoszenie pojęć do innych języków musi je dokładnie oddawać, gdyż język niebiański działa na zasadzie rezonansu akustycznego, kamertonu, tak, że wibracje typu „Ananda”, „Yoga” czy „Dharma” poruszą zupełnie lub częściowo coś innego niźli wibracje wzniosłych ideałów takich jak „Ānanda[h]”, „Yoga[h]” (długie O jest wymawiane) czy „Dharma[h]”. Ważne słowa tak często używane jak „Nada”, „Dżapa” (Japa), „Dżaya” (Jaya), to jednak w swej istocie „Nāda[h]”, „Japa[h]” (Dźapah) czy „Jaya[h]” (Dźajah), co pokazuje na stopień degeneracji i wynikające stąd niezrozumienie, a potem i nieporozumienia między grupami, które z powodu używania zafałszowanych pojęć wskazują jedynie różniące się od siebie, pomylone i pomieszane cele, czasem nawet sprzeczne z oryginałem, a do tego upadkowe i wykolejające. 

Ideały  takie jak „Tyāga[h]” zmienione do postaci „Tyaga” wyprowadzają w dziedzinie tego rodzaju treningi na manowce, tak, że jest aranżowany w niewłaściwy sposób, a nawet źle zrozumiany od początku praktyki. Nawet popularnie wspomniana „Moksha” czy „Moksza”, to jednak „Moksha[h]”, gdzie „SH” oznacza dla języka polskiego dokładnie dźwięk „SZ”, w tym wypadku. Z całego „Wyzwolenia Ducha”, „Wolności Ducha” nic nie wyjdzie z powodu porzucenia tego, co na cel wskazuje, a co zapisane jest w końcowej głosce [H], a wielu chcąc się rowijać głównie przez kontemplacje i medytację używa tych błędnych pojęć dryfując na manowce „Wyzwolenia”, bo medytują na „Mokszę”, za pomocą słowa „Moksha” zamiast prawidłowo „Moksha[h]” z Visargą, jak to powinno prawidłowo być.