poniedziałek, 7 stycznia 2019

Szesnaście Wskazówek Jogi i Tantry

Zasady Wiary Świętego Bractwa Joginów Wedyjskich i Tantrycznych


Członkowie stowarzyszeni w ramach Świętego Bractwa i Świętych Bractw Zakonnych Jogi, Tantry oraz Ajurwedy wyznają duchową wiarę w oparciu o następujące prawdy wiary, skodyfikowane przez najważniejszych nauczycieli szkoły i linii przekazu, Himaćala Sampradayah, w formie Szesnastu Wskazówek

1. Wedy napisane w Sanskrycie oraz pisma przekazujące wedyjską konkluzję, Wedantę, stanowią Absolutną Prawdę (Brahma-Satyah). Będąc objawionymi i wiecznymi (nitya), są źródłem i głównym dowodem, z którego wypływają pozostałe nauki i prawdy. Wszystkie mantry to słowa i pojęcia z objawienia Rygwedy. 

2. Osoba Boga, Personifikacja Bóstwa – każda Dewata sześciu wedyjskich tradycji kultowych, jest na równi oryginalnym Najwyższym Iśwarą, Maheśwarą, ostateczną rzeczywistością oraz praźródłem wszystkich ekspansji i wszystkiego co istnieje. 

3. Mahadewa (Wielki Bóg), Maheśwara (Wielka Doskonałość), Parameśwara (Najwyższa Doskonałość), Paramabrahman (Najwyższy Bóg, Absolut), jako przyczyna wszystkiego jest istotą i esencją Wszechobecną, Wszechwiedzącą i Wszechmogącą. Brahman to Saguna Brahman (Bóg z Atrybutami), a Paramabrahman to Nirguna Brahman (Bóg bez Atrybutów, Czysta Esencja Światłości). 

Rodzina Mistrza Śiwa i Uma Parwati: Ganeśa, Kartikeya i Aśoka Dewi

4. Każda wyższa Dewata (Bóstwo) jest źródłem wszystkich uczuć i najwyższym obiektem miłości oraz czci i  uwielbienia; czerpie przyjemność ze związków ze Swoimi wielbicielami (bhaktami) i zawsze jest obecną w świecie duchowym. 

5. Wszystkie żyjące istoty (dusze, dźiwas) są wiecznymi i odrębnymi częściami mającymi swój początek w Paramabrahmanam, w Najwyższym Brahmanie; jest nieskończona ilość żywych istot, a zamieszkują one światy duchowe i materialne. 

6. Żywe istoty (dusze, dźiwas) przebywające w jakimś świecie materialnym żyją w zapomnieniu o swym wiecznym związku z Brahmanem oraz sześcioma głównymi manifestacjami Brahmana; ulegając iluzji, utożsamiają się z materialnymi ciałami i cierpią niedole powtarzających się narodzin i śmierci.

7. Żywe istoty (Dusze) przebywające w niebiańskim świecie duchowym są świadome swojej duchowej tożsamości; posiadając różnorodne związki z Brahmanem i Jego manifestacjami Oblicza (Murti), wiecznie przebywają z Nim w świecie duchowym. 

8. Wszystko co przejawione w tym świecie jest jednocześnie tożsame i różne od Brahmana oraz Jego głównych i pomniejszych manifestacji w sześciu tradycjach wedyjskich. Adwaita oznacza Jedność Imion Bóstw i Bogiń Nieba, form kultowych sześciu tradycji, które są tożsame z Brahmanem i Paramabrahmanem, z wielkim  Nieskończonym Wszechduchem i Bogiem Absolutem. 

9. Służba w duchowym wielbieniu i w duchowym oddaniu (bhakti, saćindah) jest najlepszym sposobem obudzenia duchowej natury (svarupa) i odnowienia związku z Brahmanem i jego sześcioma wielkimi manifestacjami wedyjskimi; jako taka uważana jest za najważniejsze zajęcie dla ludzi na tej Ziemi. 

10. Ostatecznym celem życia jest rozwinięcie czystej miłości do Boga, Brahmana, Paramabrahmana, w tym w szczególności do Jednej z Sześciu (Szat) osobowych manifestacji takich jak Śiwa Mahadewa, Wisznu Narayana, Śakti Dewi, Ganeśa Vinayakan, Surya Aditya i Skanda Kartikeya (Murugan, Sanatkumaran) wraz z towarzyszącymi pomniejszymi manifestacjami i orszakiem Dewów stowarzyszonych. 

11. Wyzwolenie, Zbawienie (Moksza, Kaivalyam) – jest celem praktyk misteryjno-religijnych oraz duchowych, i oznacza całkowite podporządkowanie się Bogu, Brahmanowi i Jego manifestacjom w formie Sześciu Dewatas; osiągnięcie takiego stanu możliwe jest poprzez praktykowanie wedyjskiej Jogi oraz Tantry, włącznie z jej późniejszymi odmianami, puraniczną i tantryczną Jogą. 

12. Joga - jest tradycyjnie wszelką świadomą aktywnością duchową człowieka (nara) zmierzająca do wyzwolenia czy zbawienia; Jogę, Tantrę jak i Ajurwedę najlepiej jest praktykować pod kierunkiem kwalifikowanego Mistrza Duchowego (guruh, aćaryah). Joga prawdziwa, tradycyjna, opiera się na dwunastu liniach przekazu (sampradayah) wywodzonych od Śiwa Mahadewa i Uma Parwati Dewi. 

13. Prawo karmana, prawo odpłaty, prawo przyczyny i skutku, reguluje wszelką aktywność w tym świecie – zgodnie z tym prawem każde działanie przynosi odpowiednie następstwa w przyszłości; suma dobrych i złych uczynków warunkuje obecne i następne wcielenia duszy (dźiwa). Prawo karmana  działa automatycznie jako rodzaj ograniczenia dla istot żyjących na materialnych planach bytu i podlegają mu bez wyjątku wszystkie żywe istoty (dźiwa pranah) w tym materialnym stworzeniu. Dopóki żywa istota generuje karman w postaci wytwarzania skutków czynów, słów i pragnień, dopóty zmuszona jest bez końca rodzić się i umierać w cyklu samsary przez kolejne wcielenia.

14. Reinkarnacja, Odradzanie, Wcielanie – jest to cykl powtarzających się narodzin i śmierci w różnych wcieleniach (ludzkich, zwierzęcych, roślinnych, asurycznych etc), uwarunkowanych wcześniejszym działaniem, czynem, mową, pragnieniami i myślami. Celem ludzkiego życia jest uwolnienie się z tego ciągu i osiągnięcie ostatecznego wyzwolenia (moksza, kaivalyam). Nie jest to możliwe dopóki żywa istota tkwi w niewiedzy (avidyam) na temat swej duchowej tożsamości. 

15. Ciało (Sthula Śarira, Kayah) jest różne od Duszy (Dźiwa/h, Dźiwatman) – dusza jest rzeczywistym „Ja”, chociaż nie zawsze jest w stanie czystego Ja, pierwiastka Jaźni, Jam, "Aham"; dzięki jej obecności ciało, a ściślej pięć ciał czy powłok Duszy/Jaźni rozwija się i odczuwa. Dusza ponad Aham, jako Atman, jest wieczna, nienarodzona i nieśmiertelna, nie ginie w odróżnieniu do ciała, w którym przebywa. Dusza (Dźiwa) jest obecna w ciele każdej żywej istoty (w roślinach i zwierzętach), u ludzi i istot w pełni ludzkich jako potrójny pierwiastek w podbrzuszu, sercu i głowie. 

16. Dusze (Dźiwas) ludzi żyjących na Ziemi podlegają duchowej władzy Dewów i Dewis, których władza duchowa rozciąga się na Ziemię z tego powodu, że wcielają się tutaj Dusze/Jaźnie, które przynależą do Królestwa Niebiańskiego zarządzanego przez taką Królewską Dewę lub Dewi. Poprzez jogiczną praktykę zgłębiania boskich Imion Dewów i Dewis oraz poprzez kontemplacje atrybutów, cech i właściwości postaci Dewaty (Dewa Murti), Dusze wcielone nawiązują łączność z utraconym Królestwem (Rādźja) i Jego władcami lub zarządcami niebiańskich regionów… 

Wskazówek jest dużo więcej, ale te właśnie nasi himalajscy mistrzowie wybrali jako podstawowe... 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz